Vojislav Koštunica je rođen 24. marta 1944. godine u Beogradu.
Koštunica se školovao u Beogradu, gde je završio osnovnu školu. Drugu beogradsku gimnaziju pohađao je i maturirao u vreme kada je ona već bila preseljena, privremeno, u zgradu Pete beogradske gimnazije, kod tašmajdanskog parka. Nakon mature (1962) upisao je Pravni fakultet u Beogradu, na kojem je diplomirao 27. juna 1966. godine. Magistrirao je 1970. sa temom „Teorija i praksa jugoslovenskog ustavnog sudstva“, a te godine izabran je za asistenta na Pravnom fakultetu. Doktorirao je 11. decembra 1974. godine na temu „Institucionalizovana opozicija u političkom sistemu kapitalizma“. Međutim, te godine u vreme političkih progona na Univerzitetu, morao je da napusti fakultet. Petnaest godina kasnije, odbija ponudu da se kao profesor vrati na fakultet. Od 1974. godine radio je u Institutu društvenih nauka, a od 1981. godine u Institutu za filozofiju i društvenu teoriju kao viši naučni saradnik i jedno vreme direktor. Objavio je radove iz oblasti ustavnog prava, političke teorije i filozofije.
Bio je član redakcije i glavni i odgovorni urednik više pravnih i filozofskih časopisa, kao što su „Arhiv za pravne i društvene nauke“, „Filozofske studije“, „Filozofija i društvo“ i „Teorija“. Član je Srpskog PEN centra.
Osamdesetih godina angažovao na zaštiti ljudskih prava, naročito u Odboru za odbranu slobode misli i izražavanja, u kojem su se okupljali intelektualci-disidenti. Bio je jedan od 13 intelektualaca koji su obnovili rad predratne Demokratske stranke 1989. o čemu se sa grupom prijatelja dogovarao u svom stanu u Skadarskoj ulici. U vreme DEPOS-a 1992. osnovao je Demokratsku stranku Srbije čiji je predsednik. Bio je narodni poslanik u Skupštini Srbije od 1990. do 1997. godine.
Kao kandidat DOS-a izabran je za predsednika Savezne Republike Jugoslavije na izborima 24. septembra 2000. godine. Koalicija Socijalističke partije Srbije (SPS) i Jugoslovenske levice (JUL) tvrdila je da je Koštunica pobedio u prvom krugu izbora sa većinom od 49% glasova, što je značilo da treba da se održi dodatni krug izbora. To je bio povod za izbijanje masovnih protesta, koji su kulminirali 5. oktobra 2000. godine. Vrhovni sud ga je proglasio pobednikom izbora iz prvog kruga.
Funkciju predsednika SR Jugoslavije obavljao je do februara 2003. godine. Posle vanrednih parlamentarnih izbora u Srbiji, održanih u decembru 2003. godine, postao je predsednik vlade Srbije (3. marta 2004. godine) nakon što je Socijalistička partija Srbije podržala njegovu manjinsku vladu koju pored Demokratske stranke Srbije činili G17+, Srpski pokret obnove i Nova Srbija.
Orden Republike Srpske na lenti, „za naročite zasluge u razvijanju i učvršćivanju saradnje, političkih i privrednih odnosa između Republike Srbije, Republike Srpske i drugih država, kao i za izuzetan doprinos na učvršćenju mira, rezultata i dostignuća od šireg značaja u afirmaciji i poslijeratnom razvoju Republike Srpske“. Orden mu je uručio predsednik Republike Srpske Milorad Dodik u Banja Luci na Vidovdan 28. juna 2012.