Poštovani predsedavajući, uvaženi ministre sa saradnicima, kolege narodni poslanici, usvajanje izmena i dopuna Zakona o teritorijalnoj organizaciji ispravlja se velika nepravda koja je učinjena Kikindi i svim njenim građanima.
Borba za status grada traje već duži niz godina, kako kroz akcije raznih udruženja, pokretanja peticije i raznih inicijativa, tako i kroz lobiranje u državnim organima i zato zasluge pripadaju svim njenim građanima.
Dobijanjem statusa grada samo se potvrđuje ono što su svi Kikinđani uvek i nosili u svojim srcima i glavama. Za nas je Kikinda uvek bila grad, a ovim činom oni će to biti za sve građane Republike Srbije.
Da je tako govore mnoge činjenice iz prošlosti i sadašnjosti Kikinde i zato pre svega želim da istaknem da je Kikinda svoj prvi status grada dobila davne 1893. godine.
Naime, istorija savremene Kikinde počinje od 1750. godine. Prvi naseljenici bili su Srbi, austrijski graničari koji su štitili granicu od Turaka na Morišu i na Tisi i koji su nakon Požarevačkog mira sklopljenog između Austrije i Turske, kao i povlačenja Otomanskog carstva iz Banata naselili u područje u dolini rečce Galacka.
Kikindu su tada naselili žitelji mesta Semak, Čanad, Nadlak i Obrižje, koje se danas nalaze u susednoj nam Rumuniji, a nekoliko decenija kasnije, pored Srba doseljavaju se i Nemci, Mađari, Jevreji i Francuzi.
Kikinda je nedugo zatim postala sedište velikog Kikindskog Dištrikta, kao autonomna srpska teritorijalna jedinica direktno podređena Bečkom dvoru. Ona je tu privilegiju dobila od Austrijske carice Marije Terezije 12. novembra 1774. godine, a postojeća prava je utvrdio i proširio austrijski car Franc Jozef 1817. godine.
U svom sastavu Dištrikta, pored Kikinde bilo je još devet naselja srpskih graničara u severnom i srednjem Banatu, odnosno Srpski Krstur, Jozefovo - deo današnjeg Novog Kneževca, Mokrin, Karlovo - deo današnjeg Novog Miloševa, Bašaid, Vranjevo - deo današnjeg Novog Bečeja, Melenci, Kuman i Taraš.
Stanovnici Dištrikta imali su značajne ekonomske i političke povlastice u okviru monarhije, a Veliko Kikindski Dištrikt je funkcionisao sve do 1867. godine kada je Kikinda nakon sporazuma Budimpešte i Beča u stvaranju Austrougarske monarhije pripojena novoj Torontolskoj županiji koja obuhvata gotovo čitav Banat. U to vreme sa oko 22.000 stanovnika, Kikinda je bila najnaseljenije mesto Torotolske županije.
Kikinda je iz 1857. godine izgradnjom trase Segedin-Kikinda-Temišvar dobila aktivnu železničku prugu, a samim tim i najstariju prugu u Srbiji.
Gimnazija u Kikindi postoji od 1858. godine, a biblioteka je osnovana malo ranije, odnosno 1845. godine.
U Kikindi se nalazi jedan od svega nekoliko sačuvanih mlinova na konjski pogon u Evropi.
Postojeća suvača izgrađena je 1899. godine i jedina je u Srbiji.
Prve fabrike u Kikindi počele su da rade sredinom 19. veka, Danfilov parni mlin 1862. godine, današnji kikindski mlin. Bonova ciglana 1866. godine, sadašlja Toza Marković. Piram fabrika za proizvodnju krme za obuću 1900. godine, nekadašnji Hemik. Bonova livnica željeza i tempera 1908. godine, livnica Kikinda.
U ovom periodu, do početka Prvog svetskog rata, Kikinda prolazi kroz period uspona i razvoja i upravo je tada formirano gradsko jezgro, ušorane ulice koje se seku pod pravim uglom su dobile svoje nazive, a kuće su se gradile planski. Sve ovo govori da je Kikinda od uvek bila grad u pravom smislu reči.
Nakon Drugog svetskog rata i sprovedene modernizacije industrije, uz tradicionalnu poljoprivrednu proizvodnju i usmerenost ka izvozu, rastao je i standard većine građana Kikinde. U Kikindi se proizvode delovi za nemački Opel i Dženeral Motors, pa je čak jedan model automobila Opel poneo ime Kikinda.
Gradili su livničari fabrike po Africi i Bliskom Istoku. Tozin crep je pokrivao mnoge kuće po staroj Jugoslaviji. Domaćice su koristile Hemikov tečni elektron pri pranju sudova i radnih površina, a cipele su se čistile poznatim kikindskim imalinom.
U kikindskoj Primi se proizvodio najbolji grašak u Evropi, PIK je hranio JNA, dok se kikindška šunka jela u SAD, a tu su bili i proizvodi Banini.
Udeo opštine Kikinda u regionalnom izvozu je bio preko 90%, te zahvaljujući tome Kikinda u bivšoj Jugoslaviji 80-ih godina prošlog veka je bila druga po ekonomskoj snazi, odmah iza slovenačkog Maribora.
Onda je usledio raspad SFRJ, sankcije od strane međunarodne zajednice i sve je stalo i počelo da propada. Oslonjeni na izvoz, nismo imali šansu da se brzo preorijentišemo i nađemo izlaz iz sveopšte krize. Ipak sa izgradnjom agro industrijske zone i namerom otvaranja slobodne carinske zone, kao dela slobodne zone Subotica, Kikinda ponovo ide u pravcu industrijalizacije.
Svetlo na kraju mračnog tunela se nadzire i šansa je tu na dohvat ruke. Danas je Kikinda sedište Severno-banatskog upravnog okruga, koji se nalazi na krajnjem severo-istoku Republike Srbije, u AP Vojvodini, na tromeđi sa Mađarskom i Rumunijom i koja zauzima površinu od 2329 metara kvadratnih, a sama opština se prostire na površini od 782 kvadratna kilometra i čine je pored Kikinde još devet naseljenih mesta, odnosno Banatska Topola, Banatsko Veliko Selo, Bašaid, Iđoš, Mokrin, Nakovo, Novi Kozarci, Rusko Selo i Sajam.
Opština Kikinda ima oko 70 hiljada hektara poljoprivrednog zemljišta, koje zauzima 90% teritorije opštine i samim tim predstavlja ozbiljni potencijal u sferi poljoprivredne proizvodnje.
Prema popisu stanovništva iz 2011. godine, ukupan broj stanovnika na teritoriji opštine Kikinda je 59.453 stanovnika, te od ukupnog broja stanovnika Srbi čine oko 75,43%, Mađari oko 12,23%, Romi 3,33%, dok su ostale nacionalne pripadnosti zastupljene u mnogo manjem procentu.
Demografsku strukturu su promenile stalne migracije i već pomenuta krajiška i graničarska sudbina srpskog naroda. Kikindu su naseljavali Srbi sa Kosova i Metohije, predvođeni porodicom Čarnojević, a nakon Prvog i Drugog svetskog rata i Srbi sa prostora BiH, Like, Gorduna, Banije i Dalmacije.
Mešanjem kultura, običaja i načina života, razvio se jedan novi banatski duh. Spoj ravnice i planinskih masiva, dao je jedan drugačiji način razmišljanja, mudrost, toleranciju, strpljenje i istrajnost u svemu.
Na domaćinskoj trpezi se danas može naći i sos od višanja, testo slatko i slano, specijaliteti od bundeve i maka, ali i pita sa krompirom ljevača, kao i gulaš i paprikaš uz već čuveni disnatori specijaliteta svinjskog mesa. Jednostavno rečeno, u Kikindi je svako dobrodošao.
Zahvaljujući svom geografskom položaju, Kikinda jeste veoma značajan pogranični centar. Naselje koje se nalazi na samoj granici sa EU, odnosno sa Rumunijom i sa Mađarskom, udaljena 110 kilometara od Novog Sada, 127 kilometra od Beograda, 100 kilometra od Subotice, 69 kilometra od Temišvara i 84 kilometra od Segedina.
Stvaranje i otvaranje međudržavnog graničnog prelaza Nakovo-Lunga kod Kikinde, dokazano je sve što je godinama tvrđeno, a to je da ovaj granični prelaz ima perspektivu, kako za putnike, tako i za privrednike i da je Kikinda važan pogranični centar od posebnog značaja i za srpsku manjinu u Rumuniji.
Ovim pravcem Temišvar je Kikinđanima i žiteljima severnih i zapadnih delova AP Vojvodine bliži da dvadesetak kilometara, a samim tim i putevi ka istoku i zapadu Evrope. Ovaj granični prelaz znači bukvalno novi početak za Kikindu i severni Banat i njime se direktno otvorena vrata ka EU.
Kikinda ima velike saobraćajne mogućnosti jer se nalazi na trasi buduće banatske magistrale. Međunarodni železnički granični prelaz sa Rumunijom ima teretno pristanište za prevoz rasutih i drugih tereta na kanalu Dunav-Tisa-Dunav, sportski aerodrom, a preko mosta na Tisi kod Ade, ovo je najkraći put i za delove Hrvatske i Slovenije ka Rumuniji, te dalje prema istoku i obratno.
Kikinda je danas regionalni i zdravstveni, obrazovni, kulturni sportski centar. Ima regionalnu bolnicu i nekoliko odeljenja privatnih, jednu matičnu državnu visoku školu, organizator je svetski priznatog internacionalnog vajarskog simpozijuma Tera, Međunarodnog festivala etnomuzikologije, ima profesionalno pozorište, Narodni muzej, istorijski arhiv, biblioteku.
Kikinda je značajan sportski grad, sa izvanrednim uslovima za razvoj sportskog turizma. Sportski centar „Jezero“, sa prvim zatvorenim bazenima u Vojvodini, sređenim otvorenim terenima i bazenima, sportskom salom i poprištem mnogih tradicionalnih takmičenja i kampova.
U Kikindi je zahvaljujući tradicionalnoj školi plivanja, znati plivati jednako sa znati čitati i pisati. Kikinda ima i džudo klub „Partizan“, prvog ekipnog šampiona Srbije od njenog osamostaljenja 2006. godine, a u najvišem rangu takmičenja u Republici Srbiji, već godinama se unazad nadmeće i Ženski rukometni klub Kikinda.
Takođe, Kikinda je organizator jedinstvene turističke manifestacije ovog dela Evrope Dani ludaje, u čast bundevi prema kojoj su Kikinđani tokom istorije imali poseban odnos. Manifestacija iz godine u godinu dobija na važnosti i kvalitetu, a najteža ludaja od 504 kilograma jer izmerena 2014. godine.
Kikinda je najveće zimovalište sova utina ili sova ušara u svetu. Niko ne može pouzdano da tvrdi otkud te sove baš u Kikindi i baš u samom centru na prelepom kikindskom trgu. One uglavnom traže mir u obližnjim šumarcima i salašima, a u Kikindi su svoj dom pronašle između dve crkve, pravoslavne i katoličke, osnovne škole i gimnazije, kulturnog i sportskog centra i svega ostalog što jedan trg nosi sa sobom.
Inače, Kikinda je takođe mesto prepoznatljive arhitekture koja je dobila i prvi trg, pešačku zonu u SFRJ početkom osamdesetih godina prošlog veka, za čije je idejno rešenje …

…profesor Cakić dobio najviša jugoslovenska priznanja iz oblasti arhitekture. Tu su i razne manifestacije, poput „Dana vina“ u Iđošu, Svetsko prvenstvo u tucanju uskršnjim jajima u Mokrinu, „Pitijada“ u Novim Kozarcima, „Festival gulaša“ u Ruskom Selu i krajiški višeboj u Banatskom Velikom Selu.
Iskoristio bih ovu priliku da istaknem i nekolicinu znamenitih Kikinđana, koji su svojim radom i dostignućima skrenuli pažnju na sebe i ostavili dubok trag u istoriji naše države. Između ostalih, pomenuo bih književnike i pesnike: Miroslava Miku Antića, Dušana Vasiljeva i Jovana Popovića, astronautičara – Miroslava Jugina; a pogotovo Pavla Kinđelca, prvog Srbina, dr teologije, čiji se otac Hristofor smatra osnivačem Kikinde.
Kao što ste mogli čuti, Kikinda je u mnogo čemu bila prva u Srbiji i staroj Jugoslaviji, i kao takva među poslednjim dobija status grada. No, mi Kikinđani smo sigurni i ubeđeni da će se stvari ponovo okrenuti u našu stranu i da će Kikinda povratiti stari sjaj, a samim tim i osmeh na lice, jer to svakako i zaslužujemo.
Zbog svega toga, očekujem podršku kolega narodnih poslanika, kako u Danu za glasanje, tako i u svim budućim nastojanjima u realizaciji Projekta „Za bolju i lepšu Kikindu“.
Na samom kraju bih citirao stihove jedne prelepe lokalne pesme, koja na svoj način daje odgovor putnicima namernicima na pitanje gde se nalazi Kikinda. „Kad se popneš na ludaju, u sred njive u Tulaju, u daljini laje kera, tu je varoš cela“.
Zahvaljujem se na pažnji.

Poštovani predsedavajući, ministre sa saradnicima, poštovani narodni poslanici, u današnjem izlaganju ću akcenat staviti na Zakon o otklanjanju posledica, oduzimanja imovine žrtvama Holokausta koje nemaju živih zakonskih naslednika. Verovatno ću u mojoj diskusiji ponoviti i reći nešto što su rekli i moji prethodnici, ali značaj ovog zakona me prosto obavezuje na to.
Podsećanja radi, postupak restitucije započet je 2011. godine donošenjem Zakona o vraćanju oduzete imovine i obeštećenju kojim su regulisani uslovi, način i postupak vraćanja oduzete imovine i obeštećenje za oduzetu imovinu koja je na teritoriji Republike Srbije primenom propisa o agrarnoj reformi, nacionalizacijik, kao i drugih propisa, odnosno akata oduzeto od fizičkih i određenih pravnih lica i preneseno u opšte narodnu državnu društvenu ili zadružnu svojinu.
Odredbama tog zakona predviđeno je da će se otklanjanje posledica oduzimanja imovine žrtvama Holokausta i drugim žrtvama fašizma na teritoriji Republike Srbije koje nemaju živih zakonskih naslednika urediti posebnim zakonom.
Obavezu donošenja posebnog zakona kojim bi se regulisala ova pitanja Republika Srbija preuzela je i kao potpisnik Terezinske deklaracije usvojene 2009. godine u Terezinu, u Češkoj, kojom su zemlje učesnice pozvale da se učini svaki napor da se isprave posledice nepravedne zaplene imovine koja je sprovođena kroz konfiskaciju prinudnu prodaju imovine i prodaju pod prisilom i koja je predstavljala deo progona tih nedužnih ljudi i grupa od kojih je većina umrla bez naslednika. Iz svih ovih razloga danas na dnevnom redu je upravo zakon koji ima za cilj stvaranje uslova za otklanjanje posledica oduzimanja imovine žrtvama Holokausta.
Takođe ima za cilj da se predmetna imovina koristi kao osnova za rešavanje materijalnih potreba ugroženih lica koja su preživela Holokaust, za trajno obrazovanje o Holokaustu, njegovim uzrocima i posledicama, da se, pored ostalog, podržavaju i uspostave redovne godišnje ceremonije sećanja i komemoracije i da se radi na očuvanje memorijalnih mesta i drugih lokacija sećanja na stradanje jevrejskog naroda, kao i da se prioritetno uključi obrazovanje o Holokaustu i drugim nacističkim zločinima. Zatim, da se finansira školovanje i stipendiranje studenata, mladih talenata i naučnika iz Republike Srbije, kao i da se radi na jačanju veza jevrejske zajednice u Republici Srbiji sa sunarodnicima u drugim državama.
Predlog ovog zakona predviđa i finansijsku podršku Savezu jevrejskih opština Srbije, koja se obezbeđuje iz budžeta Republike Srbije preko ministarstva nadležnog za poslove finansija, u iznosu od 950.000 evra na nivou kalendarske godine, a na period od 25 godina, počev od 1. januara 2017. godine.
Iskoristio bih ovu priliku da celokupnu javnost podsetim na stravične zločine koji su tokom Drugog svetskog rata učinjene pripadnicima jevrejske zajednice. Jevrejski narod je tada podneo ogromnu žrtvu i patnju nesagledivih razmera i u Evropi je od progona nacističke Nemačke i njenih saradnika ubijeno 5.033.900 Jevreja, što je 67% od ukupnog broja Jevreja koji su u to vreme živeli na starom kontinentu, dok je u tadašnjoj Jugoslaviji od ukupno 43.000 pripadnika jevrejske zajednice ubijeno 26.000 ili preko 60%.
Zločini nisu zaobišli ni Kikindu, gde je deset dana nakon okupacije izvršen popis 299 žena, dece i muškaraca pripadnika jevrejske zajednice. Tom prilikom je oduzeta sva pokretna i nepokretna imovina, a nakon četiri meseca su isti bili deportovani u prihvatni logor u Novom Bečeju, a potom i logore Banjica i Sajmište. Kasnije su iz logora puštene samo Jevrejke koje su bile udate za hrišćane, da bi kraj Drugog svetskog rata dočekalo samo 16 Jevrejki i dece.
Inače, Jevreji su započeli naseljavanje područje Kikinde oko 1800. godine i pored toga što je postojala zabrana naseljavanja stanovništva drugog etničkog porekla, a same 1800. godine osnovana je Jevrejska crkvena opština. Prema popisu iz 1824. godine, Kikinda je imala 12.334 stanovnika, a od kojih je 198 bilo Jevreja, dok se 1921. godine po popisu kao Jevrejin izjasnio 551 stanovnik Kikinde. Po tim pokazateljima se može zaključiti da Jevreji u Kikindi nikad nisu bili brojno dominantna populacija, između 1,5 i 2% od ukupnog broja stanovnika, ali su imali vrlo značajan udeo u društvenom i ekonomskom razvoju grada. Jevreji su bili trgovci, apotekari, lekari, što se može videti u raznoj arhivskoj građi.
O životu i aktivnostima Jevreja u Kikindi pre Drugog svetskog rata na svoj način govori i danas uređeno otvoreno jevrejsko groblje staro 200 godina. Takođe i neke lepe zgrade i nekretnine govore o doprinosu jevrejske zajednice u opštem razvoju Kikinde. Trenutno jevrejska opština u Kikindi broji 30 članova i svojim aktivnostima se trudi da sačuva sećanje na svoje pretke i kulturu, tako da će i primena ovog zakona u svakom pogledu pomoći u realizaciji svojih planiranih aktivnosti i ciljeva.
Sa ovim završavam današnje izlaganje i pozivam sve narodne poslanike da u Danu za glasanje podrže ovaj zakon. Hvala na pažnji.

Poštovani predsedavajući, poštovani ministre sa saradnicima, kolege narodni poslanici, predlog novog Zakona o sportu je rezultat potrebe usklađivanja propisa iz oblasti sporta sa evropskim standardima, kao i sportskim pravilima nadležnih međunarodnih sportskih saveza, takođe i želje svih relevantnih subjekata da se kroz određene izmene postojeći sistem sporta dodatno unapredi. Zato bih se ovom prilikom osvrnuo na neke probleme koji su bili prisutni, u mnogome opterećivali rad i funkcionisanje sportskih klubova, onemogućavali normalan razvoj mladih sportista, a koji su istovremeno i razlog za donošenje novog Zakona o sportu.
Dosadašnja praksa je pokazala da je u pojedinim nacionalnim granskim savezima dolazilo do grubog kršenja Ustavom i zakonom zagarantovanih ljudskih prava i sloboda. Naime, nacionalni granski savezi su svojim internim pravilima ograničavali i sputavali slobodno kretanje sportista prilikom namere za promenu kluba, nametanjem visokih i nerealnih obeštećenja, a i zaključenjem prinudnih ugovora. Bilo je slučajeva da se ponuđeni ugovor sportisti od strane sportskog kluba smatrao prihvaćenim, što pored kršenja ostalih ljudskih prava predstavlja i kršenje propisa iz oblasti obligacionih odnosa.
Predlog novog Zakona o sportu jasno precizira ovu oblast, tako da se sportisti koji nema punovažno zaključen ugovor sa određenom sportskom organizacijom ne može zabraniti prelazak u drugu organizaciju. S druge strane, i u slučaju kada dođe do raskida i do poništenja ugovora između sportiste i sportske organizacije, spor između sportske organizacije iz koje odlazi i sportske organizacije u koju prelazi, o iznosu i plaćanju ugovorene naknade za transfer ili naknade za razvoj, odnosno obuku sportiste utvrđene sportskim pravilima, prenosi se na rešavanje kod nadležnog suda, a isti nikako ne može da utiče na dalje aktivnosti tog sportiste.
Predlog zakona o sportu precizira da se naknada za razvoj, odnosno obuku sportiste obračuna prilikom zaključenja prvog profesionalnog ugovora, u skladu sa sportskim pravilima nadležnog nacionalnog granskog saveza i Međunarodnog sportskog saveza, na osnovu stvarnih ulaganja i troškova sportske organizacije koje su doprinele razvoju sportiste, s tim da kao poslednja godina obuke može da se računa ona godina u kojoj je sportista napunio 21 godinu. Takođe se precizira da se ta naknada umanjuje za iznos koji je sportista ili njegov roditelj plaćao na ime članarine, sportske opreme, odlazaka na pripreme, učešća na takmičenjima i drugih aktivnosti.
Zatim, pitanje lekarskih pregleda regulisano je na jedan kvalitetan način koji će olakšati funkcionisanje sportskih organizacije, a ujedno rasteretiti roditeljski budžet. Naime, troškovi utvrđivanja zdravstvene sposobnosti za maloletne sportiste uzrasta od 6 do 14 godina će biti besplatni, a isto će utvrđivati nadležna zdravstvena služba, odnosno zavod nadležan za sport i medicinu sporta. Na ovaj način će i lokalne samouprave koje su izdvajale određena sredstva za lekarske preglede sportista biti u prilici da opredeljen novac preusmere na neku drugu stavku u svom sportskom budžetu.
Pitanje stručnog vaspitnog rada sa decom do 16 godina je regulisano na način da sa istima mogu da rade samo sportski stručnjaci koji imaju odgovarajuće više ili visoko obrazovanje iz oblasti fizičkog vaspitanja i sporta, što će svakako obezbediti visoko kvalitetan rad sa najmlađima. Opredeljenje da najškolovaniji rade sa najmlađima će dati očekivan rezultat, a roditeljima doneti potpunu sigurnost i uverenje da će se sa njihovom decom raditi maksimalno stručno i ispravno.
Predlog novog Zakona o sportu jasno definiše i status pravnih i fizičkih lica koja ne učestvuju u sportskim takmičenjima. Naime, škole fudbala, škole tenisa, kampovi, fitnes centri i drugi sportski centri mogu obavljati sportske delatnosti samo u obliku privrednog društva, odnosno u odgovarajućem obliku preduzetništva, i ne mogu u nazivu tog privrednog društva, odnosno u odgovarajućem obliku preduzetništva, imati reč klub ili reč savez.
Ono što je takođe bitno istaći jeste da se nastavlja sa započetom politikom da samo jedan nacionalni sportski savez može da stekne status nacionalnog granskog saveza od opšteg interesa u jednoj grani sporta, osim u slučaju sporta osoba sa invaliditetom. Ta odredba obavezuje lokalne samouprave u sprovođenje iste, odnosno uvodi zabranu finansiranja sportskih organizacija koje nisu članovi nacionalnih granskih saveza od opšteg interesa.
Ono što je takođe veoma značajno za potrebe i interese građana za čije se ostvarivanje obezbeđuju sredstva u budžetima jedinica lokalnih samouprava jeste određivanje prioriteta prilikom finansiranja. Ti prioriteti se odnose na podsticanje i stvaranje uslova za unapređenje sportske rekreacije, bavljenje građana sportom, posebno dece, omladine, žena i osoba sa invaliditetom. Zatim, izgradnja, održavanje i opremanje sportskih objekata na teritoriji jedinica lokalne samouprave, a posebno javnih sportskih terena u stambenim naseljima ili u njihovoj blizini i školskih objekata, na kraju, fizičko vaspitanje dece predškolskog uzrasta i školski sport.
Jedinice lokalne samouprave, preko nadležnih organa, bliže uređuju uslove, kriterijume, način i postupak dodele sredstava iz budžeta jedinica lokalne samouprave, odnosno odobrenje programa za zadovoljavanje potreba građana u oblasti sporta na teritoriji jedinice lokalne samouprave, vodeći istovremeno računa o nacionalnnoj kategorizacije sportova i specifičnim potrebama i interesima jedinice lokalne samouprave. Nametnute su i određene obaveze lokalnim samoupravama da dostavljaju godišnji izveštaj o ukupnim izdvajanjima za sport Ministarstvu omladine i sporta, kao i da izrade pravilnik o finansiranju i program razvoja sporta na svojoj teritoriji, što će svakako doneti transparentan rad nadležnih organa u opštinama i gradovima.
Bitno je istaći i odredbe o visini članarina koja ne može biti veća od 10% od iznosa prosečne plate u Republici Srbiji. O korišćenju školskih sala, odnosno da su iste prioritetne za školski sport i da saglasnost na izdavanje istih u osnovnim školama daje lokalna samouprava, kroz odluku školskog odbora, dok je za srednje škole na teritoriji AP Vojvodine nadležna ista i da se za jedan klub na lokalu ne može izdvojiti više od 20% od ukupno predviđenih budžetskih sredstava za sport.
Imajući u vidu da je predlog novog Zakona o sportu veoma kvalitetan, bitna je i njegova primena, odnosno poštovanje njegovih odredaba, tako da će značajnu ulogu u sprovođenju istog imati organi nadzora. Ovim Predlogom zakona je predviđeno da će inspekcijski nadzor na teritoriji jedinice lokalne samouprave vršiti nadležni organ jedinice lokalne samouprave, odnosno opštinski ili gradski sportski inspektor, kao povereni mu posao.
Takođe je predviđeno da će funkciju sportskog inspektora moći da obavlja lice koje ima stečeno visoko obrazovanje iz naučne oblasti pravnih nauka, iz oblasti sporta, fizičke kulture, na studijama drugog stepena, master i specijalističkih studija, odnosno osnovnih studija u trajanju od najmanje četiri godine, koje ima najmanje pet godina radnog iskustva u struci i položen državni stručni ispit.
Sada je na lokalnim samoupravama da iznađu rešenje i što pre angažuju stručne ljude na ovim poslovima nadzora, kako bi se na najbolji mogući način duh zakona preneo sa papira na sam teren.
Sa ovim bih završio današnje izlaganje, uz uverenje da će ovaj Predlog zakona o sportu u danu za glasanje dobiti podršku svih poslanika Narodne skupštine Republike Srbije. Hvala na pažnji.

Zahvaljujem.
Poštovani predsedavajući, uvaženi ministre, predstavnici nadležnog Ministarstva, kolege narodni poslanici i poslanice, danas na dnevnom redu se nalazi potvrđivanje Sporazuma o otvaranju međunarodnih graničnih prelaza Srbije sa Rumunijom, odnosno graničnih prelaza Nakovo-Lunga, Vrbica – Valjkan i Jaša Tomić-Fenj.
Podsećanja radi, na zasedanje ovog našeg doma dana 14.10.2014. godine, prilikom rasprave o potvrđivanju sporazuma dveju vlada oko otvaranja međunarodnih graničnih prelaza Golubac-Nova Moldava i Vračev gaj – Sokol, lično sam ukazao i na značaj otvaranja graničnih prelaza Nakovo-Lunga.
U međuvremenu je došlo do realizacije ovog projekta i privremenog otvaranja drumskog graničnog prelaza za međunarodni saobraćaj lica i robe, odnosno pešaka, biciklista i vozila do 3,5 tone uz dvanaestočasovno radno vreme.
Nakon dana za glasanje, a ja se nadam i jednoglasnog potvrđivanja ovog sporazuma, prelazi će dobiti trajnu kategoriju sa mogućnošću određenih izmena na obostranu korist. Zato bih ja danas istakao sve prednosti koje je sa sobom doneo sam prelaz, kao i određeni pravac u kom treba ići, odnosno koje izmene treba učiniti kako bi se ostvario što veći benefit za obe države, a samim tim i za njene građane.
Naime, otvaranjem graničnog prelaza Nakovo-Lunga kod Kikinde dokazano je sve što je godinama unazad utvrđeno, a to je da ovaj granični prelaz ima perspektivu ne samo za putnike, već i za privrednike.
Nakon otvaranja graničnog prelaza novembra meseca prošle godine samo je u decembru 2014. godine i u januaru mesecu ove godine državnu granicu prešlo više od 7.500 putnika. Koliko je to značajna brojka govori i podatak da je u tom periodu na graničnom prelazu Vrbica-Valkanj bilo oko 1.100, a na Jaša Tomić-Fenj 3.400 putnika. Istovremeno, na graničnom prelazu Srpka Crnja-Žombolj, preko koga je dozvoljeni prelaz kamiona i autobusa, promet je bio negde oko 15.000 putnika, s tim da on radi 24 sata, a Nakovo-Lunga svega 12. To pokazuje da je odluka da ovaj granični prelaz bude trajno otvoren bila potpuno opravdana i da od sva tri novootvorena prelaza ima najveću potrebu da bude unapređen u skladu sa potrebom građana i privrede, a time i podignut na viši nivo.
Takvu potrebu iskazali su i privrednici iz firme „Zopas i Delfi“, koji rade u rumunskom mestu Semikoš. Angažovanje potrebne radne snage iz opštine Kikinda je realnosti predstavlja obostranu korist i zato treba preduzeti sve mere kako bi se do realizacije tog posla što pre došlo.
Kao prvo, i rumunska strana treba da podrži inicijativu opštine Kikinda da Srbija i Rumunija potpišu međudržavni sporazum, kojim će biti regulisana sva pitanja iz radnog odnosa, a u vezi sa međusobnim angažovanjem radne snage.
Drugo, treba izmeniti predmetni sporazum o graničnom prelazu Nakovo-Lunga i produžiti mu radno vreme sa sadašnjih od 7,00 do 19,00 časova na 4,00 do 23,00 ili čak da bude otvoren non-stop kako bi radnici iz Kikinde nesmetano mogli da odlaze na rad u Semikoš u sve tri smene.
Treće, nužno je izmenom navedenog sporazuma dati mogućnost da na tom graničnom prelazu bude omogućen prelazak i autobusima.
Četvrto, istim sporazumom treba regulisati prelazak grupe radnika u organizovanju autobuskim prevozom bez standardne policijske carinske procedure prema spiskovima putnika, jer bi uobičajena pasoška carinska kontrola iziskivala veliki gubitak vremena.
Rešavanjem ovih pitanja fabrike u Semikošu bi dobile stalnu radnu snagu, a Kikinda bi time smanjila veliku nezaposlenost na svom području.
Na kraju, istakao bih da što pre treba rešiti pitanje prometa robe na ovom graničnom prelazu, pošto su privrednici iz Kikinde interesno povezani sa prvim susedom. Primera radi, privrednici iz Kikinde i severnog Banata su u 2014. godini u Rumuniju izvezli robu vrednu 15.460.957 evra, a istovremeno su iz Rumunije uvezli dobra vredna 9.158.054 evra. To praktično znači da je za naše privrednike Rumunija četvrti izvozni, a po uvozu partner broj dva, što pokazuje značaj daljeg privrednog vezivanja i omogućavanje transporta zainteresovanih firmama i preko ovog graničnog prelaza. Zahvaljujem se na pažnji.

Poštovani predsedavajući, uvaženi gospodine ministre, dame i gospodo narodni poslanici, želim pre svega da izrazim veliko zadovoljstvo što ćemo u Danu za glasanje nadam se jednoglasno potvrditi sporazume, a pogotovo Sporazum između Vlade Republike Srbije i Rumunije o otvaranju međunarodnih graničnih prelaza Golubuac - Nova Moldava i Vračev Gaj - Sokol na srpsko-rumunskoj državnoj granici.
Ja ću se danas u mom izlaganju upravo osvrnuti na ova dva sporazuma, koji su zaključeni jer je postojala obostrana volja dveju država da se otvaranjem novih graničnih prelaza olakša prelaz državne granice za državljane kako Republike Srbije, tako i državljane Rumunije. Sama činjenica da u Republici Srbiji postoji značajan procenat rumunskog stanovništva koji živi u pograničnoj zoni, a da sa druge strane u području Rumunije živi jedna trećina Srba od ukupnog broja koji žive u Rumuniji, dovoljan je razloga da se i na ovaj način oba naroda napokon direktno povežu sa svojim maticama.
Takođe, istorijska povezanost dve susedne države i neumitna činjenica o večitom prijateljstvu srpskog i rumunskog naroda daje poseban ton potvrđivanju ovih sporazuma.
Potvrđivanjem ovih sporazuma omogućuje se njihovo stupanje na snagu i omogućiće se realizacija projekta za prevoz trajektom između Nove Moldave i Golubca na Dunavu, koji se odvija u okviru IPA preko graničnog programa Rumunija – Srbija, u vrednosti od 2.352.674 evra, kao i projekat izgradnje mosta na reci Neri, koji se takođe odvija u okviru IPA projekta, a u vrednosti od 1.633.277 evra. Predmetni projekti su veoma značajni za Republiku Srbiju i Rumuniju, jer bi se otvaranjem graničnih prelaza doprinelo ekonomskom razvoju regiona, odnosno omogućili bi se bolji protok putnika i robe.
Iskoristi bih ovu priliku da istaknem činjenicu da je opština Kikinda, iz koje dolazim, predano radi na trajnom otvaranju drumskog graničnog prelaza Nakovo – Lunga, koji je od same Kikinde udaljen svega 10 kilometara. Kikinda je ujedno najveća srpska opština duž granice sa Rumunijom, dugom skoro 548 kilometara. Jeste lider zajedničke inicijative srpskih i rumunskih pograničnih opština, odnosno Kikinde, Čoke i Sečnja sa srpske strane i Komluš mare, Valka i Foeni, sa rumunske strane.
Želim da istaknem lidersku poziciju Kikinde u pograničnom vezom sa Rumunijom i u privrednom i u kulturnom interesu naše sredine i zato je interes da granični prelaz Nakovo – Lunga bude što pre otvoren.
Sa rumunskim partnerima postigli smo dogovor da zajednički tražimo da navedeni granični prelaz bude prekategorisan u međunarodni, za početak treće kategorije i da bude uvršten kao prioritetni projekat u okviru IPA dva ciklusa prekogranične saradnje, jer za to postoje višestruki objektivni razlozi.
Naime, nakon devet godina od zatvaranja malograničnog prelaza, odnosno 1. jula 2004. godine zbog uvođenja viza građanima državne zajednice Srbije i Crne Gore, a tokom dosadašnjih 11 privremenih otvaranja u periodu od juna meseca 2013. godine do septembra meseca 2014. godine, na pro tri dana svako otvaranje, državnu granicu je prešlo više od 15.000 putnika, od kojih su većina rumunski državljani, odnosno 60%. Ako ovome dodam i činjenicu da je proteklog vikenda manifestaciju „Dani vode u Kikindi“ posetilo 4.000 državljana susedne Rumunije, ta činjenica dovoljno govori o značaju otvaranja ovog prelaza. Zatim, prilikom svakog privremenog otvaranja graničnog prelaza u kikindskim supermarketima i trgovinama zabeležen je veći promet od 40% do 100% u poređenju sa vikendima kada granični prelaz ne radi.
Sem mikroekonomskih benefita, nekoliko potencijalnih stranih investitora koju posluju u zapadnim rumunskim županijama Timiš i Arad, ističu važnost trajnog otvaranja graničnog prelaza Nakovo – Lunga, čime će njihov transfer proizvodnje u Kikindi biti još izvesniji i isplativiji, a nakon čega će Kikinda zasigurno početi da se izvlači iz duboke ekonomske krize u kojoj se trenutno nalazi.
Takođe, činjenica koju Rumuni sa ponosom ističu da je nezaposlenost u Temišvaru na nivou od 1%, dovoljno govori o potrebi ekonomske povezanosti srpskog i rumunskog dela Banata.
Takođe, opština Kikinda neguje prisne veze sa srpskom manjinom u Rumuniji, podržavajući očuvanje kulturnog i nacionalnog identiteta kroz različite programe koje tokom čitave godine realizujemo u saradnji sa Savezom Srba u Rumuniji.
Na kraju, granični prelaz Nakovo – Lunga zahteva mala ulaganja, jer se nalazi u urbanoj sredini i mogao bi zaista u najkraćem mogućem vremenskom roku da počne trajno da radi.
Sa ovim završavam moje današnje obraćanje, u nadi da će zaista svi poslanici Narodne skupštine Republike Srbije u danu za glasanje iskreno i bez rezerve podržati predmetne sporazume, kao i da će opština Kikinda dobiti decenijama čekani međunarodni granični prelaz. Zahvaljujem se.

Poštovani predsedavajući, uvaženi ministre, dame i gospodo narodni poslanici, izrada novog Zakona o zaštiti potrošača nastala je od potrebe za sistemsku reformu u ovoj oblasti, što ne bi bilo moguće na drugi način. Takođe, novim zakonom će se otkloniti dosadašnje prepreke u njegovom sprovođenju i unaprediti sistem zaštite potrošača.
Naime, uvođenjem nacionalnog registra potrošačkih prigovora, kao i sistema za prikupljanje, evidentiranje i rešavanje potrošačkih sporova, jačanje pravne zaštite potrošača, davanje ovlašćenja nadležnom ministarstvu da izriče mere u upravnom postupku radi zaštite kolektivnih interesa potrošača, potom propisivanje šireg opsega vršenja nadzora inspekcijskim organima, unapređenje vansudskog rešavanja potrošačkih sporova, kao i davanje ekskluzivnog prava evidentiranim udruženjima i savezima udruženja za zaštitu potrošača da podnesu zahtev za zaštitu kolektivnog interesa sigurno će podići kvalitet sistema zaštite potrošača.
Predloženim Zakonom o zaštiti potrošača precizirana su ovlašćenja i poslovi koje obavlja Ministarstvo spoljne i unutrašnje trgovine i telekomunikacija. Između ostalog, to se odnosi na prepoznavanje nepoštene poslovne prakse, nepravičnih odredaba u potrošačkim ugovorima, preduzimanjem upravnih radnji u cilju zaštite kolektivnih interesa potrošača, izricanje mera za zaštitu u slučaju kršenja odredaba ovog zakona koji se odnose na nepoštenu poslovnu praksu i nepravične odredbe u potrošačkim ugovorima i vođenje nacionalnog registra potrošačkih prigovora.
Novi zakon će znatno unaprediti rad udruženja za zaštitu potrošača koja bi u skladu sa novim zakonskim rešenjima trebala da ispunjavaju nove dodatne kriterijume kako bi mogla da budu finansirana budžetskim sredstvima, da postanu samostalan u svom radu i da im se na taj način stvori dodatni kredibilitet. Sa druge strane, jedinice lokalne samouprave će dobiti veću ulogu s obzirom da je uočavanje problema i potreba individualnih potrošača olakšana ukoliko se nalazi na lokalnom nivou.
Takođe, potrošačima odnosno građanima Srbije koji se svakodnevno nalaze u ulozi potrošača bi se obezbedila efikasna zaštita uz manje troškove potrošačkih sporova.
Ovom prilikom bih izdvojio neke novine, odnosno odredbe zakona koje i te kako idu u prilog potrošača, a odnose se na tržišnu inspekciju. Naime, novim zakonom se omogućava pravo prisustva potrošača prilikom utvrđivanja nesavesnosti, odnosno kvara robe, pravo da potrošač dobije zamenski proizvod, kao i da sva javna preduzeća moraju da imaju kol centre kako bi potrošači bili u mogućnosti da dobiju prave informacije. Zatim, uvodi se novi kraći rok za odgovor trgovca na reklamaciju potrošača, odnosno isti se smanjuje sa 15 na osam dana i uvodi se jasan i precizan rok u kojem trgovac mora da popravi određeni proizvod, odnosno umesto primerenog roka koji je do sada stajao, sada stoji – najkasnije u roku od 30 dana.
Na kraju ovog prvog dela mog izlaganja želeo bih da istaknem i postojanje Udruženja potrošača u opštini Kikinda iz koje ja dolazim. Naime, u Kikindi od 2007. godine postoji predmetno udruženje pod nazivom Udruženje potrošača „Kikinda“, koje iz godine u godinu svojim aktivnim radom i čestim medijskim prisustvom skreće pažnju na sebe i stiče poverenje i kredibilitet kod građana.
Trenutno na teritoriji AP Vojvodine pored Kikinde još samo par opština ima registrovano udruženje potrošača, a nažalost prethodna kikindska vlast nije prepoznala značaj ove organizacije. Ipak, od kraja 2013. godine, odnosno nakon promene vlasti udruženje potrošača polako dobija zasluženu pažnju. Predmetno udruženje podržalo je sadašnje lokalnu vlast u Kikindi u vidu realizacije projekta potrošačkog savetovališta i ujedno mu je omogućen besplatni prostorni prostor potreban za kvalitetan rad. Siguran sam da će ova saradnja između lokalne samouprave i Udruženja potrošača biti još bolje i sadržajnije, a sve u cilju zaštite osnovnih ustavnih prava svih građana.
Što se tiče zakona o izmenama i dopunama Zakona o elektronskoj komunikaciji, prevashodni razlog za donošenje ovog zakona je racionalizacija rada Republičke agencije za elektronske komunikacije, RATEL, i Republičke agencije za poštanske usluge i stvaranje jednog umesto dva regulatorna tela, a sve u cilju obezbeđivanja efikasnosti u radu organa državne uprave i drugih nosilaca javnih ovlašćenja. Takođe, na to je uticala i praksa većine zemalja EU i regiona gde postoji jedno nacionalno regulatorno telo iz oblasti elektronskih komunikacija i poštanskih usluga.
Predmetni Zakon o elektronskim komunikacijama je takođe izmenjen u skladu sa odlukom Ustavnog suda kojom je utvrđeno da pojedini delovi članova zakona koji se odnose na zadržajne podatke nisu u skladu sa Ustavom. U obrazloženju odluke Ustavnog suda stoji da zadržajni podaci predstavljaju podatke koji su obuhvaćeni pravom o nepovredivosti sredstava komuniciranja, pa je saglasno tome odstupanje od ovog zajamčenog prava prilikom korišćenja zadržajnih podataka moguće ostvariti samo na način predviđen Ustavom RS.
Saglasno tome Ustavni sud je utvrdio da je jedino sud nadležan da ako je to neophodno radi vođenja krivičnog postupka ili zaštite bezbednosti RS na neodređeno vreme i način predviđen zakonom dozvoli odstupanje od Ustavom zajamčene nepovredivosti tajnosti pisama i drugih sredstava u komuniciranju u dosadašnjoj praksi u radu organa unutrašnjih poslova u vezi zadržajnih podataka, koji se odnosio na evidenciju osnovnih razgovora, odnosno na lociranje subjekata između kojih se vodi razgovor i geografske pozicije mesta sa kojih se vodi isti.
Takođe se pratilo kretanje po baznim stanicama i sve se radilo na osnovu naloga i saglasnosti tužioca. Izmenama predmetnog zakona ustanovljava se obaveza da bez naredbe suda organi policije neće moći više da rade na poslovima koji se odnose na zadržajne podatke. Na ovaj način se ustanovljava obaveza izdavanje naredbe suda u vezi polova zadržajnih podataka, a koja je do sada bila neophodna samo u vezi snimanja elektronskih i drugih razgovora. Nesumnjivo je da će se na ovaj način obezbediti ustavno pravo svakog građanina na zaštitu privatnosti i da će predstavljati pravi oblik kontrole i neophodnu branu svakoj mogućoj zloupotrebi ovlašćenja od strane organa vlasti.
Sa druge strane, saradnja između nadležnog suda i organa policije će se morati podići na najveći mogući nivo upravo zbog hitnosti postupka sa jedne strane i obaveze dobijene naredbe od strane suda sa druge strane kako ne bi došlo do usporavanja rada organa policije.
Ubuduće će se morati više obratiti pažnja na saradnju nadležnih državnih organa i postojećih operatera imajući u vidu ustanovljenu obavezu operatera da zadržajne podatke bez obzira što se njima ne otkriva sadržaj komunikacije učine dostupnim nadležnim organima. Zahvaljujem se na pažnji.

Poštovani predsedavajući, uvaženi ministre, kolege i koleginice narodni poslanici želja mi je da u ovom izlaganju ukažem na značaj Predloga zakona o potvrđivanju Ugovora o zajmu između Vlade Republike Srbije i Fonda za razvoj Abu Dabija za finansiranje sistema za navodnjavanje u prvoj fazi.
Kreditnim zakonom predviđena je saradnja naše države i Fonda iz Abu Dabija iz oblasti poljoprivrede, koja će se odvijati kroz ulaganja, kako u razvoj poljoprivredne proizvodnje, tako i u navodnjavanje zemljišta, drenažne sisteme, modernizaciju i nabavku potrebne poljoprivredne opreme.
Na taj način će se omogućiti stabilnost prinosa u ratarstvu, povrtarstvu i voćarstvu, bez obzira na nepovoljne klimatske uticaje u periodima velikih suša i poplava i obezbediti značajno povećanje obima poljoprivredne proizvodnje i konkurentnosti naših proizvoda na svetskom tržištu.
U mom izlaganju bih se osvrnuo na kraj iz kojeg dolazim, odnosno na opštinu Kikindu i istakao značaj ovog zakona na isto. Kanalska mreža u opštini Kikinda izgrađena je u skladu sa projektom regionalnog podsistema za navodnjavanje kikindske opštine, a isti je izradio Institut Jaroslav Černi još 1991. godine.
Trenutno na teritoriji opštine Kikinde je izgrađena kanalska mreža u dužini od 1133 kilometra, što predstavlja 85% od ukupne dužine predviđene samim projektom, a čija je protočnost, zbog neredovnog održavanja, smanjena za 50% od mogućeg.
S druge strane ukupna površina poljoprivrednog zemljišta u opštini Kikinda iznosi 78.337 hektara, gde pod njive potpada 62.490 hektara, pašnjaci čine 4.711 hektara, a ostalo čine vrtovi, vinogradi, voćnjaci, livade, trstići i močvare.
Samo područje opštine Kikinda čini plodno zemljište, koje predstavlja izvanredan proizvodni potencijal. Međutim, glavna prepreka i nedostatak predstavlja činjenica da pitanje navodnjavanja i odvodnjavanja zemljišta nije u potpunosti rešeno. Rešavanjem tog problema sigurno će se doći u situaciju da se na mnogo kvalitetniji način organizuje ratarska, povrtarska, plastenička i voćarska proizvodnja.
Za sve ove vidove proizvodnje potrebno je na kvalitetan način rešiti problem navodnjavanja, pa zatim izborom tehnike, odnosno mobilne i pokretljive opreme za zalivanje, podići nivo proizvodnje na najveći mogući stepen.
Realizacijom ove investicije, 40% obradivog zemljišta u opštini Kikinda će biti pod sistemom navodnjavanja, čime se ni jedna opština u Srbiji neće moći pohvaliti. Ta činjenica će sigurno predstavljati pravi signal za nove investicije i investitore u sektoru prehrambene industrije, jer će ista biti zamajac kikindske privrede i same opštine.
Istovremeno, kikindska opština će dati dodatni doprinos ulaganjem novca dobijenog od zakupa državnog poljoprivrednog zemljišta. Naime, u opštinsku kasu se sliva 40% od ukupne sume novca dobijenog na ime zakupa, dok se u budžet AP Vojvodine i Republike Srbije sliva po 30%. U saradnji sa JP „Vojvodina vode“, procentualno ulaganje, dinar i po prema dinaru u korist pokrajini, novac će se namenski ulagati u revitalizaciju postojećih kanala, rekonstrukciju poljskih puteva, podizanje vetrozaštitnih pojaseva, opremanja poljočuvarske službe i analizu zemljišta.
Na kraju, istakao bih veoma bitnu činjenicu da će se u realizaciju projekta uključiti domaća javna vodoprivredna preduzeća i privredna društva u državnoj svojini iz oblasti vodoprivrede koja imaju kapacitete za vršenje poslova iz ovih oblasti, što zaista predstavlja dodatni kvalitet u realizaciji ovog projekta. Zahvaljujem se na pažnji.