Gospođo predsedavajuća, dame i gospodo narodn poslanici, ispred parlamentarne grupe Ujedinjena Dolina i SDA Sandžak, se izjašnjavam protiv kandidature predloženog kandidata za predsednika Narodne skupštine.

Pre svega, nas niko nije konsultovao o predloženom kandidatu, niti o novoj Vladi o kojoj se priča i za čije formiranje saznajemo više iz sredstava informisanja. Ovo je jedan od praktičnih razloga zašto nećemo.

Politički razlog zašto nećemo glasati za predloženog kandidata jeste da je on pripadao političkoj eliti koja je izazvala krvave ratove na tlu bivše Jugoslavije, čije posledice i danas sagledavamo, a posebno se odnose na manjene koje su i dalje u nepovoljnom položaju u Republici Srbiji.

Gospodin Ivica Dačić se često puta tokom svoje političke karijere izjašnjavao mržnjom prema pripadnicima različitih manjina, a u zadnje vreme je evidentna činjenica da u javnosti, čak i u nastupima na televiziji, priziva na zataškavanje zločina koji su počinjeni na kosovskim Albancima i na negiranje zločina koji su tamo počinjeni.

Takođe, on poziva na to da se ne razotkriju eventualne masovne grobnice koje postoje u Srbiji i zbog toga neće dobiti naš glas.

Kao ministar unutrašnjih poslova, dok je vodio taj resor, poznato je da je pokrenuta inicijativa o brisanju, odnosno pasivizaciji prebivališta građana, čime se direktno uticalo da u opštinama Preševske doline, Bujanovac, Preševo i Medveđa i u opštinama Sandžaka, dođe do smanjenja broja stanovništva i direktnog uticaja na strukturu stanovništava, odnosno demografsku strukturu stanovništva tih opština.

Kaže se da će gospodin Ivica Dačić biti predsednik srpskog parlamenta. Po onome što se ovde vidi, ovde postoje i drugi. Po toj činjenici predsednik parlamenta bi trebalo da izražava jedinstvo narodnih poslanika i poslaničkih grupa.

Ukoliko se neko izjašnjava da pripada samo određenoj naciji, onda on ne predstavlja jedinstvo parlamenta i zato neće dobiti naš glas.

Samo da se nadovežem na nešto što je ranije već rečeno, a koje se slavi kao uspeh, opoziv priznavanja „republike Kosovo“, vi možete to oceniti kako hoćete, ja ću samo da citiram jednog stranog diplomatu koji kaže da je to „pucanj u svoje noge“.

Dakle, iz razloga koje sam izneo naša poslanička grupa će glasati protiv izbora predloženog kandidata. Hvala.

(Ivica Dačić: Javljam se za reč.)

(Đorđe Milićević: Javljam se za reč.)

Zahvaljujem.

Nivo tolerancije koji se sada ovde pokazuje valjda mi daje za pravo da govorim na svom maternjem jeziku, na albanskom jeziku, ali ću opet biti tolerantan pa ću govoriti na jeziku koji razume većina.

Ako negiranje ratnih zločina, prikrivanje eventualnih masovnih grobnica nije dovoljan razlog, onda ovo društvo stvarno ima ogroman problem.

Pozivate me da gledam unapred. Međutim, ja ne znam nijedno društvo na ovom svetu da je išlo napred dok nije sagledalo svoju represivnu prošlost. Morate se suočiti sa tom prošlošću da bismo mogli govoriti o nekoj demokratiji.

Biće ovde vremena do 22. aprila 2022. godine da u detaljima govorimo i o integraciji Albanaca Preševske doline i Bošnjaka. U izveštajima govori o tome i visoki komesar i savetodavni komitet Okvirne konvencije, ali i izveštaj o progresu dosta, i koliko ima Srba na Kosovu integrisanih.

Kada je reč o toleranciji samo da napomenem ovde. Na Kosovu postoje ministri srpske manjine koji izvršavaju te ministarske dužnosti, ali kada ih pitate javno ne priznaju državu Kosovo. Ima li tu tolerancije ili nema?

Dakle, motiv prikrivanja ratnih zločina i prikivanja eventualnih masovnih grobnica kosovskih Albanaca je dovoljan motiv za nas da ne glasamo za to. Hvala.

Hvala.
Multinacionalna kompanija „Alliance one tobacco“ već nekoliko godina na osnovu zaključenih ugovora sa proizvođačima vrši otkup duvana u opštini Bujanovac.
U ovoj opštini postoji 250 proizvođača duvana sa kojima je kompanija „Alliance one tobacco“ imala zaključene ugovore o otkupu proizvedenog duvana. Proizvodnja duvana je jedan od načina samozapošljavanja, i to ne samo jednog lica, već cele njegove porodice, što znači da je 250 porodica u našoj opštini na ovaj način steklo sredstva za normalan život. Dakle, proizvodnja sirovog duvana predstavlja ozbiljan privredni resurs za naše građane.
Međutim, za ovu godinu se situacija drastično menja. Kompanija „Alliance one tobacco“ najavila je da će prekinuti otkup duvana u ovoj opštini, što znači da će pomenutih 250 proizvođača ostati bez mogućnosti da zasade ovu industrijsku biljku.
Polazeći od obične pretpostavke da svaki proizvođač ima najmanje pet članova u svom domaćinstvu, prestankom otkupa duvana bez osnovnih sredstava za život ostaje najmanje 1250 osoba u ovoj opštini. Svesni smo da se radi o multinacionalnoj kompaniji koja se prvenstveno rukovodi ekonomskim razlozima, ali u opštini u kojoj stopa nezaposlenosti prelazi 60% ukidanje jednog važnog privrednog resursa može postati veliki problem.
Upravo zato, kao i zbog činjenice da je socijalna sigurnost građana obaveza Vlade, moje pitanje koje se može smatrati kao inicijativa je da predsednik Vlade Republike Srbije u okviru svojih nadležnosti razgovara sa rukovodiocima kompanije „Alliance one tobacco“ kako bi oni preispitali svoju odluku o prestanku otkupa duvana od proizvođača u opštini Bujanovac.
Moje drugo pitanje je za ministra pravde i ministra unutrašnjih poslova. Dana 11. novembra 2015. godine nestao je naš sugrađanin Gumedijen Demirali Ramadani, rođen 25. decembra 1973. godine u Velikom Trnovcu, opština Bujanovac, gde je i živeo sa porodicom do nestanka. Slučaj je prijavljen u policiji u Bujanovcu, a prema obaveštenjima koja imamo započeta je zvanična istraga povodom njegovog nestanka.
Međutim, do današnjeg dana, barem prema raspoloživim podacima, nema nekih nagoveštaja da je istraga dala nekakve konkretne rezultate. Zato ne samo porodica, već i ostali građani su sa razlogom zabrinuti, posebno i zbog činjenice da se stvara osećaj opšte nesigurnosti. U vezi s tim, postavljam pitanje – da li se mogu očekivati konkretni rezultati u rasvetljavanju ovog slučaja, odnosno da li Ministarstvo planira da možda angažuje eksperte sa višeg nivoa, jer je očigledno da kapaciteti lokalnog nivoa nisu dovoljni da se razjasni ovaj nestanak?
Ovom prilikom moram da istaknem da se danas navršava tačno 16 godina od kako je Nebinu Hiju, vlasnik benzinske pumpe u Preševu, nestao a da istraga nije dala nikakve rezultate. Hvala.

Zahvaljujem.
Amandmanom smo predložili da budžet koordinacionog tela za narednu godinu se poveća za još sto miliona dinara i to za 60 miliona dinara za kapitalne investicije za tri opštine Preševo, Bujanovac i Medveđa i 40 miliona za socijalna davanja po ovim opštinama.
Opravdanost našeg predloga se zasniva na činjenici da se radi o najnerazvijenijim opštinama na nivou Republike, sa stopom nezaposlenosti preko 70%.
Međutim, vidimo da nije bilo razumevanja. Bilo je za očekivati da će Vlada to odbiti, posebno zbog prekjučerašnjeg govora ministra spoljnih poslova, čiji nastup sa dozom cinizma i racizma u odnosu na Albance, nas je prosvetlio novim saznanjem, kojeg, eto, nismo bili svesni da imamo deset puta više prava u odnosu na ono što zaslužujemo.
Bez obzira na to, na manje ili više para, na manje ili više prava, mi nećemo kleknuti. U našoj borbi za prava Albanaca Preševske doline, ali naravno po evropskim standardima.
Na kraju imam pitanje za ministarku Joksimović. Ona je prekjuče pomenula da je pokrenuta inicijativa za IPA fondove sa Makedonijom za prekograničnu saradnju, ali niste pomenuli da li je pokrenuta inicijativa za otvaranje malograničnog prelaza Miratovac – Lojane, koji bi, mislim, trebao da bude jedan od preduslova za te prekogranične saradnje.
Nisam dobio odgovor od nadležnog ministra, iako sam ovo pitanje postavio 1. oktobra ove godine. Hvala.

Hvala gospođo predsednice. Moje današnje pitanje je za Vladu Republike Srbije.
Dana 29. maja 2015. godine, Vlada Republike Srbije donela je odluku 05 broj 350-854/2015 o izradi prostornog plana područja posebne namene regionalnog centra za obuku jedinica za multinacionalne operacije Baza – Jug.
Okvirna granica prostornog plana kako je navedeno u odluci, osim delova područja grada Vranja, obuhvatala bi opštinu Bujanovac, cele katastarske opštine Bogdanovac, Gornje Novo Selo, Donje Novo Selo, Đorđevac, Muhovac, Ravnobučje, koje se nalaze unutar zone kopnene bezbednosti i sela Negovac, Sebrat i delove katastarske opštine Bilaća, Božinjevac jedan, Božinjevac dva, Borovac, Bujanovac, Žuželica, Karadnik, Levosoje, Letovica, Lukarce, Ljiljance, Nesalce, Rakovac, Savuljica i Srpska Kuća.
Osnovni cilj planiranja, kako se u odluci navodi, podrazumeva iskorišćavanje postojećih kao i do sada neangažovanih prostornih potencijala za ostvarenje misije Baze Jug, uz poštovanje principa održivog prostornog razvoja.
Posebni ciljevi obuhvataju između ostalog i obezbeđenje prostornih uslova za izgradnju, opremanja i funkcionisanje objekta u funkciji odluke, integrisanje objekta i aktivnosti u okviru Baze Jug u okruženju, kao i stvaranje uslova za jačanje regionalne saradnje i pozicije Republike Srbije u pogledu angažovanja u mirovnim operacijama.
Moje pitanje za Vladu Republike Srbije, a ono što interesuje građane u opštini Bujanovac jeste da li ova odluka znači dalju militarizaciju područja? Kako će njena realizacija uticati na svakodnevni život građana opštine Bujanovac, na njihova prava, slobodu kretanja, na korišćenje njihove pokretne i nepokretne imovine? Da li će za te zone važiti poseban režim kretanja, odnosno da li će građani morati da uz posebnu dozvolu pristupe njihovim nepokretnostima i da li je lokalna samouprava u Bujanovcu upoznata sa ovom odlukom?
Moje drugo pitanje takođe za Vladu Republike Srbije, a odnosi se na poslednji izveštaj Evropske komisije o progresu Srbije. Na strani 69. Izveštaja o progresu, prevod na srpskom, gde se govorilo o situaciji u opštinama Preševo, Bujanovac i Medveđa, između ostalog se kaže, citiram – Ovaj region je i dalje nerazvijen, a etničko albansko stanovništvo je i dalje nedovoljno zastupljeno u javnim službama.
Dakle, moje pitanje za Vladu jeste – Šta planira Vlada da preduzme po ovim pitanjima, koja ujedno predstavljaju političke zahteve političkih predstavnika Albanaca Preševske doline? Hvala.

Hvala gospođo predsednice.
Moje pitanje za ministra policije je o pasivizaciji građana u opštinama Preševo, Medveđa i Bujanovac.
Već neko vreme u Bujanovcu i Preševu policija sprovodi akciju brisanja iz evidencije građana ovih opština za koje je navodno utvrđeno da ne žive na adresi stanovanja ili da nisu prijavili promenu prebivališta. Ova pojava sada je uzela maha i u Medveđi, posebno nakon skoro održanih lokalnih izbora.
U ovoj opštini prema raspoloživim podacima se sprovodi šira akcija brisanja iz evidencije svih građana za koje u nekoj užurbanoj proceduri policijske provere se utvrdi da neko ne živi navodno na prijavljenoj adresi.
Postoje slučajevi da se odbija zahtev za izdavanje lične karte i licu koje već ima biometrijsku ličnu kartu.
Domaće zakonodavstvo prebivalište vidi kao mesto u kom se mogu uživati prava. Prebivalište po zakonu može se prijaviti na osnovu prava svojine na nepokretnosti, ugovora o zakupu ili drugog pravnog osnova.
Ukoliko se ne može na taj način prijaviti onda se može prijaviti na adresi prebivališta roditelja, supružnika ili vanbračnog partnera, na adresi stalnog stanovanja kod prijatelja, na primer, ili ustanove u kojoj je lice trajno smešteno.
Veliki broj građana, opština Bujanovac, Preševo i Medveđa napustili su svoja ognjišta odmah nakon Kumanovskog sporazuma i povlačenja vojske Jugoslavije sa Kosova i njihovog premeštanja unutar zone kopnene bezbednosti pet kilometara od granice sa Kosovom.
U tom periodu računa se da oko 1500 građana iz Preševa, tri hiljade iz Bujanovca i oko tri hiljade iz Medveđe tada je zatražilo privremeni smeštaj na Kosovu. Veliki broj njih je i danas privremeno smešteno tamo.
Planom i programom za rešavanje oružanog konflikta u opštinama Preševo, Bujanovac i Medveđa iz 2001. godine tadašnja Vlada Republike Srbije i savezne Vlade, jedna od preuzetih obaveza jeste i stvaranje uslova za bezbedan i miran povratak raseljenog stanovništva. Međutim, u ovoj oblasti ništa nije postignuto. Ne postoje ni minimalni uslovi da se ljudi u njima vrate jer praktično nema ni struje.
Dakle, radi se o velikom broju građana ovih opština nad kojima je već izrečena ili preti sankcija brisanja iz evidencije iako se radi o ljudima koji imaju državljanstvo Republike Srbije, imaju imovinu u ovim opštinama i plaćaju poreze Republici Srbiji.
Odbijanjem izdavanja ličnih karata ili drugih ličnih dokumenata ili brisanjem iz evidencije, policija onemogućava ove građane da ostvaruju svoja osnovna prava. Osim što sprečavaju građane da pristupe pravima koja im po zakonu, državljanstvu, obično pripadaju, teškoće sa kojima se navedene kategorije stanovništva suočavaju kada podnose zahtev za prijavu prebivališta, mogu takođe otežati i ostvarivanje prava na državljanstvo i prijavu dece u matične knjige rođenih.
Naime, da bi roditelji mogli da prijave rođenje deteta, neophodno je da prilože svoje izvode iz matičnih knjiga rođenih i lične karte. Ako roditelji ne mogu da prijave prebivalište i usled toga ne mogu da dobiju ličnu kartu, biće im onemogućeno da prijave rođenje ovog deteta i na ovaj način oni gube sva prava za njihovu decu koja im po važećim zakonima i pripadaju. Odbijanjem izdavanja ličnih karata ovim licima direktno se krši član 2. stav 1. Zakona o ličnoj karti, koji kaže da pravo na ličnu kartu ima svaki građanin Republike Srbije. Postoji bojazan da se na osnovu ovakvih akcija brisanja iz evidencije postojećih državljana može direktno uticati na veštačku promenu etničke strukture ovih opština.
Uz sve ovo, ističem i jedna primer koji se dogodio u Sloveniji. Državljani Slovenije kojima je građanski status oduzet u vreme sticanja samostalnosti te zemlje poslali su Sudu za ljudska prava u Strazburu 645 tužbi protiv Slovenije. Sud u Strazburu je juna 2012. godine presudio da je Slovenija postupkom prema izbrisanima kršila odredbe Evropske konvencije o ljudskim pravima koje se odnose na poštovanje privatnog i porodičnog života. U postupku Kurić i ostali protiv Slovenije, šestorici iz grupe koja je tužila Sloveniju zbog brisanja iz stalnog registra državljana u tom predmetu Sud u Strazburu priznao je pravo na nematerijalnu štetu, a Sloveniji je naloženo da u roku od godinu dana donese predlog odštete za ostale izbrisane, a u cilju da se sprečavaju situacije da građani moraju svoja prava da ostvare preko Evropskog suda za ljudska prava u Strazburu.
Moje pitanje za ministra unutrašnjih poslova glasi – koji je tačan broj građana koji su izbrisani iz evidencije, odnosno kojima je odbijeno izdavanje ličnih karata u opštinama Preševo, Medveđa i Bujanovac i šta će Ministarstvo preduzeti da se ovakve akcije koje direktno utiču na veštačku promenu etničke strukture ovih opština i zaustave? Hvala.

Hvala, gospođo predsednice.
Moje prvo pitanje danas je za ministra pravde. Opština Preševo danas nema ni osnovni sud ni osnovno javno tužilaštvo. Njeni građani za najobičniji sudski postupak moraju da putuju do 30 kilometara u jednom pravcu kako bi pred pravosudnim institucijama ostvarili svoja prava. Ovo je u suprotnosti sa načelom približavanja pravde građanima. Ovo njih stavlja u neravnopravan položaj sa građanima drugih opština.
Ističem da je Zakonom o sedištima i područjima sudova i javnih tužilaštava, članom 3. stav 1. tačka 10, predviđeno da Osnovni sud u Bujanovcu pokriva i područje opštine Preševo, što faktički znači da opština Preševo ne samo što nema osnovni sud, već nema ni sudsku jedinicu. Ovako zakonsko rešenje usvojena uprkos podnetim amandmanima tada jedinog albanskog poslanika u parlamentu, koji je tražio da se u Preševu osnuje poseban osnovni sud, kao i posebno javno tužilaštvo. Obrazloženja koje je dao ministar, prilikom usvajanja zakona koji je Preševo stavio bez osnovnih i pravosudnih institucija, zasnovano je na činjenici, citiram, da broj stanovnika koji ima opština Preševo ne opravdava postojanje suda i Tužilaštva.
Podsećanja radi, ministar se tada rukovodio podacima iz popisa stanovništva 2011. godine, na koji Albanci nisu izlazili, te je kao rezultat tog nepotpunog popisa Preševo navodno imalo samo 3.080 stanovnika. Međutim, sada imamo drugačiju situaciju. Obzirom da poslednji popis stanovništva, sproveden 2011. godine, nije dao tačne podatke o broju stanovnika opština Preševo, Bujanovac i Medveđa, jer albanska zajednica nije učestvovala u tom procesu, zbog čega je zvaničan broj stanovnika ove tri opštine, do koga se došlo popisivanjem, opao za 68% u poređenju sa popisom iz 2002. godine, Ministarstvo državne uprave i lokalne samouprave tokom 2015. godine angažovalo je međunarodni tim nezavisnih eksperata sa zadatkom da proceni broj rezidenata ove tri opštine.
U izveštaju ekspertskog tima o proceni broja stanovnika ovih opština ističe se – u Srbiji, kao i u mnogim drugim državama, zvanična statistika stanovništva koja se koristi za kreiranje politika i planiranje budžeta zasniva se na podacima prikupljenim na periodičnim potpisima koji se sprovode na približno svakih deset godina. Popis se koristi za ustanovljavanje broja uobičajenog stanovništva u nedostatku nacionalnog registra stanovništva koje se redovno ažurira. Broj rezidenata svake opštine koristi se za određivanje sredstava koje centralne vlasti dodeljuju svakoj opštini, što je glavni izvor prihoda lokalnih vlasti u Srbiji. Ali, u izveštaju se takođe ističe i sledeće. Zvaničan broj stanovnika se takođe koristi za niz drugih planiranja, od planiranja broja zaposlenih u lokalnim upravama, do raspodele sedišta sudova i tužilaštava. Prema podacima iz izveštaja međunarodnih eksperata, opština Preševo sada ima 29.600 rezidentnih stanovnika, u odnosu na 3.080 što je korišćeno kao merodavno prilikom usvajanja Zakona o sedištu i području sudova.
Dakle, dovoljan broj stanovnika, postojanje državne granice koja generiše dovoljan broj predmeta, poštovanje načela približavanja pravde i pravosuđa građanima i načelo ekonomičnosti postupka - što manje troškova za sud, što manje troškova za stranke, predstavljaju dovoljne razloge koji opravdavaju osnivanje osnovnog suda i osnovnog tužilaštva u opštini Preševo. Tužilaštvo bi pokrivalo i teritoriju opštine Bujanovac.
Zato moje pitanje ministru pravde glasi – da li će Ministarstvo pravde, nakon ovih podataka broja stanovništva za opštinu Preševo, pokrenuti inicijativu za izmenu i dopunu Zakona o sedištima i područjima sudova, kako bi se za opštinu Preševo osnovao osnovni sud i osnovnog javno tužilaštvo?
Moje drugo pitanje je za Vladu Republike Srbije. Republika Srbija je zaključila nekoliko međudržavnih sporazuma sa Makedonijom. Evo, i na ovoj sednici pred nama je Predlog zakona o potvrđivanju Sporazuma između Vlade Republike Srbije i Vlade Republike Makedonije o saradnji u oblasti turizma, što svakako treba pozdraviti kao trend jačanja regionalne saradnje.
U skladu sa tim, a u duhu jačanja dobrosusedskih odnosa, moje pitanje za Vladu Republike Srbije glasi – da li će se otvoriti malogranični prelaz sa Makedonijom u opštini Preševo, selo Miratovac i Lojane, i kada? Ako ne, šta je smetnja otvaranju jednog takvog prelaza, a čije bi otvaranje sigurno pospešilo prekograničnu saradnju susednih opština i pomoglo njihov lokalni i ekonomski razvoj, ali i olakšao slobodu kretanja građanima opština Preševo i Bujanovac koje imaju i jake rodbinske veze sa susednim selima u Makedoniji? Hvala.

Nikako se ne možemo složiti sa konstatacijom da je usvajanje ovog amandmana može dovesti u neravnopravan položaj učenike većinskog naroda iz razloga što član 21. Ustava Republike Srbije i član 76. Ustava predviđaju posebne mere u slučajevima kada treba da se izjednače prava nacionalnih manjina u nekoj oblasti. Kada govorimo o udžbenicima stanje je sasvim abnormalno kod određenih manjina. Ako imate srednje škole za koje ne postoji nijedan udžbenik, pa vi primenite posebne mere nikako se ne može reći da to ide na štetu učenika većinskog naroda. Hvala.

Ovim amandmanom smo želeli da obezbedimo mehanizam koji će osigurati da u udžbenicima, priručnicima, nastavnim materijalima, nastavnim sredstvima i didaktičkim sredstvima ne postoji sadržaj, odnosno oblici koji vređaju nacionalna i verska osećanja pripadnika nacionalnih manjina.
Opšte poznata je činjenica da je etnička distanca u Srbiji prema manjinama dosta velika, a da su na prvom mestu tu Albanci i Bošnjaci, pa smo na ovaj način želeli da otklonimo svaku mogućnost da se ta distanca pojača. Naravno, uz to želeli smo da se na ovaj način obezbede jednake mogućnosti i isti uslovi za sve učenike.
Iako nismo naveli u pisanom obrazloženju amandmana, podrazumeva se da jednake mogućnosti nikako ne smeju usloviti zahtevima za plaćanjem struje. Hvala.

Hvala gospodine predsedavajući, dame i gospodo narodni poslanici, Vlada Republike Srbije na sednici održanoj 4. juna 2013. godine, donela je zaključak kojim se članom 1. u potpunosti prihvata izveštaj sa sastanka između predstavnika koordinacionog tela Vlade Republike Srbije za opštine Bujanovac, Preševo i Medveđa i predstavnika političkih stranaka Albanaca sa područja opština Bujanovac, Preševo i Medveđa, koje je sastavni deo ovog zaključka.
Stavom 2. ovog zaključka Vlada zadužuje, pa su nabrojana 10 ministarstva u okviru Vlade, da preduzmu sve mere iz svoje nadelžnosti u vezi, kako se kaže sa realizacijom aktivnosti navedenih u članu 1. izveštaja ovog zaključka i da koordinacionom telu pruže svu neophodnu pomoć i podršku prilikom realizacije aktivnosti navedenih u izveštaju iz tačke 1. ovog zaključka.
Samo radi bližeg obaveštenja ove skupštine, a i šire javnosti pomenuću samo neke od tema koje su sadržane u izveštaju koordinacionog tela, a koje je Vlada usvojila pomenutim zaključkom.
Povećanje broja Albanaca u državnim institucijama na lokalnom i regionalnom nivou, pa su nabrojana lokalna i granična policija, služba za katastar nepokretnosti, Uprava javnih prihoda, pravosuđe, pravosudne institucije, Elektrodistribucija, PTT i druge javne institucije.
Ekonomski oporavak, uz stimulativne mere za strane i domaće investitore, mere za službenu upotrebu albanskog jezika i pisma u državnim institucijama, reorganizacija sudstva, priznavanje diploma sa Kosova, rešavanje problema snadbevanjem udžbenika.
Ovo su samo neke od 42 pitanja, grupisanih u takozvanom planu od sedam tačaka. Među njima, da pomenem, je ona i o potrebi smanjenja tenzija prestankom upotrebe termina terorista, kada se radi o Albancima, kao i ona o razrešenju problema nalaženjem adekvatne lokacije za spomenike u Peševu, Lučanu i Bujanovac za šta je predviđeni rok bio jul 2013. godine.
Pošto do sada nije rešavano ni jedno od ovih pitanja, čak ni ono famozno porodilište u Preševu, moje pitanje za Vladu Republike Srbije glasi: „Zašto se ostvarivanje kolektivnih prava Albanaca vezuje uopšte sa njihovim brojem, a pri tome se koriste nepotpuni podaci popisa stanovništava iz 2012. godine i da li će, ili kada će Vlada Republike Srbije pokrenuti inicijativu za realizaciju svog zaključka 05 Broj 06-4185/2013-4 od 4. juna 2013. godine?“ Hvala.

Poštovana gospođo predsednice, dame i gospodo narodni poslanici, jedno od pitanja koje sa razlogom zabrinjava sve pripadnike nacionalnih manjina, a verujem i Vladu Republike Srbije, jeste i stepen etničke distance između većinskog srpskog naroda i manjinskih zajednica.
Socijalna distanca koja se definiše kao mera bliskosti ili udaljenosti pojedinca ili pojedinaca u odnosu na neku društvenu ili etničku grupaciju zavisi od emotivne komponente etničkih stavova, za koje se smatra da utiču na javljanje predrasuda.
U svom trećem izveštaju za Srbiju, Savetodavni komitet Okvirne konvencije posebno ističe međuetničke odnose između pojedinaca u Srbiji su takođe značajan predmet zabrinutosti Savetodavnog komiteta. Posledice raspada Jugoslavije i krvavi sukobi koji su se tim povodom dogodili stvorili su snažan i, nažalost, uporan osećaj etničke udaljenosti među različitim nacionalnim grupama.
Savetodavni komitet zabrinuto primećuje da ksenofobija i verska netoleranicija postaju relativno rasprostranjeni. Najveći stepen etničke distance se izražava prema etničkim Albancima, Hrvatima, Romima i Bošnjacima.
Socijalna distanca kao promenljiva kategorija koja je često pod uticajem sredstava masovnog komuniciranja, ali i drugih činilaca, siguran sam da se nije smanjila ni danas, posebno ne prema Albancima prema kojima veliki broj sredstava masovne komunikacije, ali često i izjave visokih državnih funkcionera, odnose se u sklopu već poznatih predrasuda i stereotipa.
Etnička distanca, između ostalih činilaca, predstavlja ogromnu prepreku u afirmaciji i ostvarenju individualnih i kolektivnih prava. Zato moje pitanje za Vladu Republike Srbije glasi – da li Vlada Republike Srbije već ima ili će sačiniti posebnu strategiju za smanjenje etničke distance?
Moje drugo pitanje je za ministra prosvete – kada će biti objavljen konkurs za prijem prosvetnog inspektora sa znanjem albanskog jezika za školski okrug Leskovac, obzirom da je prethodni prosvetni inspektor penzionisan u maju 2014. godine? Samo da podsetim, ministar je lično ovde ispred nas obećao da će to pitanje rešiti početkom školske godine, što je značilo u septembru 2014. godine. Sada je februar 2015. godine, a to pitanje nije rešeno.
Moje treće pitanje se odnosi na ministra unutrašnjih poslova. Januara 20. 2013. godine žandarmerije uklonila i konfiskovala spomenik poginulih boraca bivše OVPMB postavljen ispred zgrade SO Preševo. Razlog ovakve akcije, kako je tada zvanično prenešeno, jeste nesprovođenje administrativnih procedura. Obzirom da sam spomenik nije predmet krivičnog dela, već kako se kaže nesprovođenja administrativnih procedura, te se on neopravdano smatran drži u nama nepoznatoj lokaciji.
Moje pitanje ministru policije glasi – kada će MUP vratiti oduzeti spomenik opštini Preševo, kako bi se stvorili uslovi da se sprovedu administrativne procedure i legalizuje postavljanje tog spomenika? Hvala.

Hvala.
U poslednje vreme u opštinama Bujanovac i Preševo, a verujem i u drugim sredinama, ovlašćena lica operatora sistema Elektrodistribucije Vranje, u cilju utvrđivanja činjenica da li potrošači električne energije koriste električnu energiju pod uslovom, na način i za namene utvrđene odobrenjem za priključenje, ugovorom o prodaji, zakonom i drugim propisima donetim na osnovu člana 151. Zakona o energetici, ulaze u privatne ustanove i kuće.
Da na početku odmah budem jasan, kako se mom pitanju ne bi dalo pogrešno tumačenje, sasvim je opravdano i da na osnovu odredbi Zakona o energetici radnici Elektrodistribucije Vranje imaju ovlašćenja za ovakve kontrole i sasvim je jasno da je na osnovu istog zakona kupac dužan da omogući ovlašćenim licima operatora sistema pristup mernim uređajima, instalacijama, kao i mestu priključenja, radi očitavanja, provere ispravnosti, otklanjanja kvarova, zamene, održavanja i kontrole ispravnosti mernih i drugih uređaja sa mernim ormanima, uređenje mernog mesta i obustave električne energije i niko to ne spori.
Međutim, pitanje je da li kontrolori imaju ovlašćenja da ulaze i u druge prostorije korisnika, i to van mernih mesta?
U praksi postoje brojni primeri da ovakvi ulasci u privatna domaćinstva ima u časovima posle radnog vremena, da postoje slučajevi da su ovakve kontrole izvršene i posle 20 časova, kao što postoje slučajevi da su ovakve kontrole izvršene i u prostorijama van mernih mesta.
Smatram da je u ovakvim slučajevima zakon dosta jasan i izričit kada dozvoljava pristup ovlašćenim licima operatora sistema ulaske. On to dozvoljava samo do mernih uređaja, ali ne i u druge prostorije.
Ovakvi neovlašćeni ulasci u tuđe prostorije, van mernih mesta, bez pismene odluke suda, stvaraju opasan presedan u kršenju ljudske privatnosti i čine povredu ustavnog i ljudskog prava – nepovredivost stana. Nepovredivost stana spada u domen fundamentalnih ljudskih prava i sloboda koje Ustav Republike Srbije garantuje članom 40, a Evropska konvencija za zaštitu ljudskih prava i sloboda članom 8. kao pravo na poštovanje privatnog i porodičnog života.
Ustav Republike Srbije izričito propisuje da je stan nepovrediv, a ulazak u tuđi stan, vršenje pretresa u njemu, izričito se zabranjuje bez pismene odluke suda i protivno volji njegovog držaoca.
Moje pitanje za Vladu Republike Srbije glasi – zašto se dešavaju ovakvi slučajevi, presedani opasnog kršenja fundamentalnog ustavnog i ljudskog prava na nepovredivost stana i da li će Vlada preduzeti mere da se sa ovakvom praksom prekine? Hvala.

Poštovana gospođo predsednice, dame i gospodo narodni poslanici, moje pitanje je upućeno Vladi Republike Srbije, a ima veze sa participacijom Albanaca u državne institucije.
Kao što je poznato, participacija Albanaca u radu državnih i javnih institucija ne zadovoljava ni domaće ni međunarodne kriterijume, odnosno standarde. Nažalost, i danas, 13 godina od početka sprovođenja programa Vlade Republike Srbije za rešenje krize u opštinama Bujanovac, Preševo i Medveđa, postoje mnoge državne institucije u kojima je broj zaposlenih Albanaca ili simboličan ili ih uopšte nema.
Oblici delotvornog učešća nacionalnih manjina u upravljanju državom predstavljaju čest problem. Ovaj problem je posebno izražen u opštinama Preševo, Bujanovac i Medveđa. Mogu da uporedim jedan nezvanični podatak iz 2013. godine, koji ni dan danas nema puno promena, nema bitnih razlika, da u svim državnim institucijama koje deluju u ovim opštinama, ili su nadležne za ove opštine, ima ukupno zaposlenih 1.596 radnika, od kojih je 17 Roma, 387 Albanaca, a najveći deo njih 1.188 čine Srbi. Uz činjenicu da najveći deo zaposlenih Albanaca u ovim institucijama, njih preko 200, radi u koaliciji, jasno je koji je nizak stepen predstavljanja Albanaca u državnim i javnim institucijama.
Primera radi, u 13 inspekcija koje pokrivaju i naše područje, opštine Bujanovac, Preševo i Medveđa, nema zaposlenog ni jednog Albanca. Taj jedan koji je penzionisan iz prosvetne inspekcije ni danas nije zamenjen, iako smo ovde dobili uveravanja da će do početka ove školske godine biti postavljen novi. O Romima da i ne govorimo.
Moram da navedem činjenicu da je 15. jula 2010. godine tadašnja vlada donela Odluku o izmeni Odluke o maksimalnom broju zaposlenih u organima državne uprave, javnim agencijama i organizacijama za obavezno socijalno osiguranje, na osnovu koje je trebalo dodatno da se zaposle 64 Albanca, ali je ceo proces realizacije diskreditovan raznim manipulacijama, te je tada uspelo da se zaposli svega nekolicina Albanaca u upravi carina i u upravi javnih prihoda.
Preporuke koje daju Ljubljanske smernice Visokog komesara za integraciju raznolikih društava govore da ako raznolika društva nemaju dobru politiku integracije, onda postoji opasnost da zajednice koje imaju teritorijalnu koncentraciju postanu u sve većoj meri izdvojene, da imaju sasvim malo ili čak nimalo zajedničkih interesa i da nemaju osećaj pripadnosti društva u celini.
Ovom prilikom ukazujem na potrebu da država treba da usvoji konkretnu i namensku politiku, kako bi otklonila faktičke i pravne prepreke koje mogu sputavati delotvornu ravnopravnost nacionalnih manjina.
Samo da podsetim da okvirna Konvencija za zaštitu nacionalnih manjina predviđa obavezu država članica da usvoje gde je to potrebno, odgovarajuće mere za unapređenje pune i efektivne ravnopravnosti između pripadnika nacionalnih manjina i onih koji pripadaju većini. Okvirna Konvencija određuje da se takve mere ne smatraju aktom diskriminacije.
Posebne mere u ovom smislu predviđa i Ustav Republike Srbije u članu 21. Ustav Republike Srbije predviđa da pri zapošljavanju u državnim organima, javnim službama, organima AP i jedinice lokalne samouprave, vodi se računa o nacionalnom sastavu stanovništva i odgovarajućoj zastupljenosti pripadnika nacionalnih manjina.
Uz navođenje jednog od zaključka Evropskog saveta iz juna 1993, da članstvo u EU zahteva između ostalog i potrebu da je zemlja ostvarila ne samo stabilnost institucija koje garantuju demokratiju i vladavinu prava, već i poštovanje ljudskih prava i zaštitu manjina.
Moje pitanje Vladi Republike Srbije glasi – kada će Vlada Republike Srbije sačiniti poseban akcioni plan u smislu programa iz 2001. godine, kao konkretnu i namensku politiku za integraciju Albanaca od državne javne institucije? Hvala.

Hvala gospođo predsednice.
Poštovani članovi Vlade, dame i gospodo narodni poslanici, imam pitanje za ministra prosvete.
Kao što je upoznat nakon našeg razgovora, stanje u obrazovanju na albanskom jeziku u Bujanovcu i Preševu se nalazi u ogromnim problemima. Pitanje udžbenika je samo jedno od gorućih pitanja koje se ne rešava godinama. Međutim, činjenica da u Bujanovcu od šest osnovnih i srednjih škola, pet se nalazi u privremenim ili prinudnim merama, pokazuje kakvo je tamo stanje.
Ovakvo stanje nije samo posledica sukoba nadležnosti između lokalne samouprave i nacionalnog saveta već i nedovoljnog delovanja ili nedelovanja, ne činjenja prosvetnih inspekcija da se to pitanje reši čime se krše i odredbe Zakona o osnovama sistema obrazovanja.
Pri ovakvom stanju, pitam ministra, kada će ministarstvo oglasiti konkurs za prijem prosvetnog inspektora za školsku upravu Leskovac sa znanjem albanskog jezika, jer bivši inspektor je penzionisan 15. maja ove godine, a do sada ministarstvo nije preduzelo nikakve mere da se to mesto popuni?
Drugo pitanje, koje mere preduzima ministarstvo da bi se postigla situacija da đaci Albanci od prvog do četvrtog razreda dobijaju apsolutno sve udžbenike, kao što dobijaju njihovi vršnjaci u drugim opštinama u Srbiji i bukvar, a ne samo delimično kako se to čini? Među udžbenicima koje primaju, primaju one prevode sa srpskog jezika koji više nisu u upotrebi na teritoriji Republike Srbije.

Što bi rekli, nije sve u novcu, nešto je i u parama. Razumem da je kriza pogodila sve slojeve društva, ali nikako ne mogu da se složim da realizacija ili ostvarivanje prava manjina treba da zavisi od manjka ili viška novca. Država mora da obezbedi jednake uslove za školovanje svih građana, pa i pripadnika nacionalnih manjina u skladu sa evropskim standardima.
Vi znate, skoro je Republika Srbija dobila treći izveštaj savetodavnog komiteta za praćenje okvirne konvencije i šta piše u njemu. Tako da bih zamolio da pre početka nove školske godine preduzmete konkretne mere da se i ta pitanja oko snabdevanja udžbenicima, besplatnim udžbenicima već reši jednom, jer se događa niz godina da đaci Albanci dobijaju samo prazne torbe za razliku od svojih vršnjaka u drugim opštinama koji dobijaju sve udžbenike besplatno.