Gospođo Čomić, dame i gospodo narodni poslanici, javio sam se za repliku zbog komentara odnosa unutar DOS-a i distance koja se pojavila u politici koju zastupa Demokratska stranka odnosno Demokratska stranka Srbije, distance koja je očigledna, koja ima svoje argumentacije na jednoj i na drugoj strani, distance, koja je proizvela i formiranje jednog poslaničkog kluba, u najavi su dva ili tri, iz nekada jedinstvenog poslaničkog kluba DOS-a. Distance koja ima svoje negativne posledice, a u to sam uveren, ali distance koje ne treba da raduje one koji su politički poraženi na izborima u septembru i decembru mesecu. Mi se možemo razlikovati u razmišljanju o našoj budućnosti, ali smo i više nego jedinstveni po pitanju naše prošlosti, kao i u utvrđivanju odgovornosti za sve one koji su od Srbije napravili najtragičnije društvo od početka 21. veka u Evropi. Nema razloga za trijumf i likovanje, a pogotovo ne kada to čine osobe koje, po mišljenju jednih i drugih, ne samo da su bili svedoci propasti našeg društva, tragedije kroz koju smo prošli, već, najkonkretnije, akteri svega, a između ostalog i onog što im smeta čak i kada se nalazi na filmskoj traci. Skupština Srbije ne treba da se bavi uređivanjem televizijskog, niti bilo kog medijskog prostora.
Građani Srbije imaju mogućnost izbora. Mi smo, kao nova vlast, dužni da im pokažemo šta sve danas pokušavamo da rešimo i kakve su posledice vlasti sa kojom se suočavamo. Oni koji su 1995. godine građanima Srbije poklonili srpsku Srebrenicu, poklonili su i spisak od 7.500 nestalih građana, 7.500 ljudi koji, pored toga što se razlikuju po imenu i prezimenu od nas, imaju mnogo toga sličnog sa nama.Pravo na slobodan život i pravo na ljudski odnos prema njima.
Srbija to ne zaslužuje, niti je to urađeno u ime srpskog naroda. To je urađeno u ime onih sa kojima smo se rastali u septembru i decembru mesecu, u ime onih za koje tražimo odgovornost zbog toga. (Aplauz.)