I ovim amandmanom SRS pokušava da ubedi predlagača da je ovakav predlog zakona stvarno besmislen. Besmislen je iz jednog prostog razloga: nemoguće je jednim tekstom Predloga zakona, koji bi se odnosio na vrhunske sportske kolektive i klubove, koji mame pažnju javnosti, gde na njihovim utakmicama prisustvuje veliki broj gledalaca, znači sa pravilima koja bi važila za te sportske klubove, da se uredi na opšti način svako sportsko takmičenje.
Ujedno ukazujemo i na drugu besmislenost: ako je MUP po ovom predlogu zakona jedini organ koji vrši nadzor nad sprovođenjem ovog zakona, onda je nelogično i u suprotnosti sa pravnim sistemom Republike Srbije da organizator ostvaruje saradnju sa onim ko vrši nadzor nad radom sportskog kolektiva kada je u pitanju organizacija nekog sportskog takmičenja. A to stoji upravo u tački 3) člana 11. čije brisanje mi ovim amandmanom predlažemo.
Znači, nemoguća je saradnja, već tu postoji odnos nadređenosti i podređenosti, odnosno organizator je dužan da postupa po nalozima, merama i svim zahtevima jedino ovlašćenog organa, a to je MUP, organa zaduženog za obezbeđenje javnog reda i mira na sportskim borilištima.
Što se tiče tačke 4) člana 11, mi takođe predlažemo da se i ona briše, jer se kod ovih visokorizičnih utakmica i takmičenja nameće obaveza organizatoru da ostvari punu saradnju sa klubovima navijača sportskog kluba koji je organizator i domaćin nekog sportskog susreta, takmičenja ili sportskog meča.
Ovo pričam iz jednog prostog razloga - ako pogledate ove naše elitne sportske klubove, pa oni u Beogradu imaju nekoliko vrsta klubova
navijača; čak su pojedini klubovi, iako su navijači jednog istog kluba, međusobno isključeni i konfrontirani.
Vrlo često se dešava da se formira, navodno, klub navijača nekog tima, a da to u stvari nisu navijači tog tima, nego navijači nekog konkurentskog tima. To bi bilo po onom sistemu - zašto bi neki dobar igrač igrao u nekom protivničkom klubu i postizao, recimo, golove, bolje da ga ovaj jači sportski klub kupi i da ga stavi na rezervnu klupu, kako ne bi igrao za protivnički tim. Tako je isto i sa klubovima navijača.
Tačkom 4) ovog člana neprimerno se obavezuje organizator sportskog takmičenja da ostvari punu saradnju sa klubovima, a da pri tom organizator nema apsolutno nikakav uticaj na organizaciju, postojanje, delovanje tog kluba navijača.
Mi i ovim amandmanom sledimo naše prethodne amandmane kojima samo želimo da stvari po pitanju odgovornosti i tu kompletnu oblast uredimo na jedan objektivan način, kako u praksi ne bi kasnije bilo problema, jer ove pojmove u tački 3) i tački 4) - "da ostvari punu saradnju", onaj ko primenjuje ovaj zakon može vrlo proizvoljno da protumači i da kaže - zbog odsustva saradnje, organizator nije postupio po nalozima MUP-a koji se tiču javne bezbednosti. To je apsurd. Ako je Ministarstvo dalo neke naloge u pogledu bezbednosti organizacije takmičenja i bezbednosti svih učesnika, onda tu nema saradnje, nego postupanja po nalogu, izvršenja određenog naloga. Ovakvim proizvoljnim formulacijama praktično se ne rešava ništa, nego se stvaraju pozicije za različita tumačenja. Zašto ne reći da neko svesno izaziva sukobe na našim sportskim takmičenjima.