Poštovana predsednice, poštovana ministarko, dame i gospodo narodni poslanici, amandman koji sam podneo tiče se građana Republike Srbije koji su u događajima u opštini Priboj od 1992. do 1995. godine oštećeni. Podsetiću vas o čemu se radi.
U tom vremenskom periodu, 18 građana opštine Priboj kidnapovano je i likvidirano, četiri građanina opštine Priboj su ubijena na teritoriji opštine Priboj, preko 40 kuća i pomoćnih objekata na teritoriji opštine Priboj, u selima koja se nalaze uz granicu sa BiH je izgorelo, preko 200 porodica bošnjačke nacionalnosti iz tih sela koja se nalaze uz granicu sa BiH, kao što su Kukurovići, Sjeverin, Voskovina, Raičevići itd. je raseljeno.
Iako se radi o građanima Republike Srbije, oni do sada nisu dobili nikakvu materijalnu pomoć od strane države, a oni građani koji su raseljeni nisu u mogućnosti da obnove svoje domove, već i danas, 16, odnosno 17 godina posle tih događaja žive u teškim uslovima, van svojih domova, a država Srbija im čak nije omogućila ni status raseljenih lica.
Takođe, porodice otetih Sjeverinaca uskraćeni su za bilo kakvu materijalnu pomoć, jer država njihove otete članove porodica ne smatra žrtvama, jer u skladu sa sadašnjim zakonodavstvom, koji propisuje da materijalnu pomoć od države, porodicama civilnih žrtava rata, mogu da imaju samo lica kod kojih nastupi telesno oštećenje od najmanje 50% usled rane, povrede ili ozlede, a od strane neprijatelja za vreme rata, izvođenja ratnih operacija itd, a oni nisu tretirani od strane države na taj način.
Ovaj amandman, jednim delom je, takođe, gospođo ministar, rezultat sastanka koji se 9. decembra ove godine desio ovde u Domu Narodne skupštine, gde smo narodni poslanici Esad Džudžević, Bajram Šehović, Munir Poturak, Bajram Omeragić, Meho Omerović, Vitomir Mihajlović, Šerif Hamzagić i ja imali sa predstavnicima Fonda za humanitarno pravo sandžačkog odbora za zaštitu ljudskih prava, predstavnika opštinskih vlasti u Priboju, kao i sa predsednikom, članovima Udruženja za zaštitu prava proteranih i raseljenih lica iz opštine Priboj, gde smo se dogovorili o konkretnim koracima kako bi konačno rešili ove probleme o kojima sam govorio.
Na ovaj amandman sam dobio, može se reći, jedan birokratski odgovor, ali ovde prevashodno bi trebalo da dobijemo politički odgovor. Takođe, uveren sam, odnosno siguran sam da podršku ovom amandmanu imam i u Vladi Srbije, odnosno od onih ministara čija sam sredstva smanjio da bi se dala pomoć porodicama i otetih i porodicama raseljenih sa teritorije opštine Priboj.
Gospođo ministarko, najmanje što dugujemo tim građanima Republike Srbije jeste od vas odgovor – da li prihvatate ovaj amandman kojim se tri miliona dinara odvaja samo za pomoć tim porodicama? U odgovoru koji sam ovde dobio kažete da bi se ugrozila osnovna funkcija budžetskog korisnika Kancelarije za održivi razvoj nedovoljno razvijenih područja, ako bi im se uzelo milion i po dinara od 99 miliona dinara, a oni su prošle godine mogli sasvim normalno da rade sa 58 miliona dinara. Tako, očekujem, gospođo ministarko, da prihvatite ovaj amandman.