Gospođo Čomić, nastaviću jednim delom da dopunim ono što je gospođa Radeta rekla obrazlažući amandman SRS na član 1. nekim konkretnim podacima, jer vam je ona apsolutno precizno, gospodine Čikiriz, objasnila formu kako ne može da dođe do zloupotrebe i zbog čega je SRS i ona lično podnela amandman na član 1.
Da niste u pravu, gospodine Čikiriz, kada ste govorili, ne slažući se sa našom argumentacijom, nas srpskih radikala, kada ste rekli da postoje mnogobrojne presude i procesi pred nadležnim sudovima, žao mi je što nije ministar ovde da nam odgovori, verovatno bi morala da zna koliko je takvih postupaka nasledila i u toku njenog mandata, ako su započeti protiv onih koji su bili pripadnici Brozovih komunističkih snaga koji su izvršili zlodela nad nedužnim srpskim narodom, reći ću vam, a i vi ste odavno u Kragujevcu i trebalo bi da poznajete situaciju kada je u pitanju samo spisak žrtava sa područja gružanskog, odnosno kragujevačkog sreza, ali da vam kažem da, kao što nije bilo moguće ništa uraditi pre 20 godina, kada su podnete, gospođo Čomić, prve krivične prijave protiv tih komunističkih vođa koji su izvršili ta zlodela nad srpskim narodom, tako neće biti moguće da se svi ljudi koji su stradali pod takvim režimom rehabilituju po ovom zakonu. Ovaj zakon je potpuno besmislen.
Mi smo vas u toku rasprave, baš govoreći o članu 1, podsetili, jer je predlagač stavio da se ovim zakonom uređuje rehabilitacija i pravne posledice rehabilitacije lica koja su iz političkih, verskih, nacionalnih ili ideoloških razloga lišena života, slobode i drugih prava, do dana stupanja na snagu ovog zakona. Izvinite, ali i nacizam je neki ideološki ili politički razlog. Da li to znači da će po ovom zakonu svi oni koji su zastupali tu najgoru antiljudsku ideologiju, ako tako možemo da nazovemo jedno od najvećih zla 20. veka, da rehabilitujemo ovim zakonom? Kako sada stoji ova formulacija, to može da vidi i gospodin Čikiriz, koji uporno brani član 1. Predloga zakona, to je onda moguće, ili da se rehabilituju pripadnici nacističkih i Hortijevih snaga, o čemu je govorila gospođa Radeta, u Vojvodini, ali to je opet vezano za uslov koji vam postavlja Mađarska država oko povraćaja imovine i onoga što oni vide kao buduću projekciju na području naše sverene Autonomne Pokrajine.
Zbog toga što je nevešto i ne argumentovano gospodin Čikiriz pokušao, kao pripadnik SPO, da ospori amandman SRS, da vam pročitam samo jedan deo izvoda jedne od prvih krivičnih prijava koje su podnete protiv tih komunističkih zlikovaca davne 1991. godine, a do dana današnjeg apsolutno nikakav epilog ne postoji.
Pročitaću vam krivičnu prijavu koju je podneo advokat Milan V. Tišović protiv Milovana Đilasa 1991. godine za izvršenje krivičnog dela ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 142. Krivičnog zakonika SFRJ:
Imenovani je bio aktivni učesnik rata od 1941. do 1945. godine. Bio je u najužem rukovodstvu organizatora i direktno je učestvovao u donošenju odluka po kojima su likvidirani viđeniji ljudi, domaćini, koji su shvatili besmislenost ubijanja u prvom redu braće po veri, a zatim i ostalih ljudi koji nisu hteli prići pokretu kojim je imenovani pripadao. Za bavljenje u rodnoj Crnoj Gori izvršio je direktno, ili posredno takva zlodela, da je u narodu ostala kletva – da Bog da ti Đilas sudio. Ova kletva najbolje pokazuje kakav je sudija imenovani bio. Od tog njegovog sudovanja, ostalo je mnogo grobova punih jama u koje su žrtve najhumanijeg slobodarskog, kako su to komunisti nazivali, predvođeni Brozom i Đilasom, pokreta bacane.
Potom su u ovoj tužbi, ja samo govorim o izvodima, opisani pojedinačni slučajevi za koje je postojala osnovana sumnja, a državni organi ništa nisu uradili u proteklih 20 godina da ih je Đilas počinio.
Takođe su podnete krivične prijave pre 20 godina protiv Miodraga Tripkovića zvanog Mačak, Raše Lepenca, Milana Lukovića, itd, zbog činjenice, kao što to stoji ovde, nisu hteli da se saslušaju svedoci iz Kruševca, kao i svaki drugi grad u Srbiji i Kruševac je imao žrtve koje su okupatori pobili i računa se da je oslobođenje grada stajalo negde oko 870 građana Kruševca.
Kada bude moj amandman na redu, na član 13. govoriću o ovim žrtvama sa područja a njih je na stotine, nekadašnjeg Gružanskog sreza, sa područja grada Kragujevca. Ali, evo, pomenuću samo sada, a nastaviću pošto isti advokat pre 20 godina je podneo tu krivičnu prijavu protiv Mijalka Todorovića zvanog Plavi, rođen u selu Dragušice, nastanjenog tada pre 20 godina u Beogradu, jer je bio jedan od najpoznatijih učesnika zadnjeg rata na području Šumadije i u njemu je narod ovog kraja, zaista koji je doživeo takve strahote, sačekao oslobođenje u Drugom svetskom ratu, ali su počela velika stradanja i on je ne samo izneverio nadanje naroda, a pogotovo narod njegove Gruže, već je učinio i direktno i indirektno sva ta zlodela.
Prema tome, argumentacija koja je u članu 1. iznela gospođa Radeta obrazlažući zašto moramo na ovako jasan način da definišemo u startu prvi član zakona, dovoljno govori da vi nećete besmisao ovog zakona i unošenje jednog duha nečega što nije ni potrebno da se, kako je to rekao pre neki dan kolega Martinović, razvija građanski sukob između partizana i četnika, jer inače su u poslednjem otadžbinskom ratu, a o tome je najviše govorio naš predsednik u haškom kazamatu, dr Vojislav Šešelj, svi Srbi i svi oni koji su stali u oslobođenju, a bilo ih je Srba i Muslimana i Srba katolika, kao što ih je bilo, a govoriću o tome kasnije, u vreme Drugog svetskog rata, su se nazivali četnicima jer su se branili od NATO, od Amerike, od ustaške hrvatske vlasti, od onih koji su razbili jedinstveni nacionalni i verski prostor bivše Jugoslavije. Hvala.