Podnela sam amandman na član 8. kojim se menja poreska osnovica i po kojem sada oporezivi prihod čini 80% od iznosa isplaćenog, odnosno raspodeljenog obvezniku.
Amandmanom, tražeći da se ovaj član zakona briše, htela sam u stvari da ostane ranije važeće rešenje, da ta poreska osnovica iznosi 50% iznosa isplaćenog, odnosno raspodeljenog obvezniku. Pedeset posto koliko je i bilo, pa zar je to malo?
Pitanje kojim bih mogla da okarakterišem ovaj zakon mogao da bi da se definiše ovako: koja je korist od zakona kojim nas izjednačavate u nemaštini?
Koja je korist od zakona kojim se izjednačavate u svojoj nemoći sa poreskim obveznicima? Ili, koja je korist od zakona kojim ćete podsticati poresku utaju? Onog trenutka kada poresku osnovicu povećate sa 50% na 80%, pitanje je da li će i koliko njih uopšte i prikazati dobit, dividendu i ono što će se deliti.
U objašnjenju koje vi dajete u odbijanju amandmana se kaže – povećanje poreske osnovice, odnosno oporezivog prihoda na 80% predstavlja, i ovo je sad sva licemernost Vlade, izjednačavanje fiskalnog opterećenja sa drugim vrstama prihoda fizičkih lica po osnovu prihoda od nepokretnosti, ugovora o delu i slično.
Ne treba nama, gospodo iz Vlade, izjednačavanje u poreskim opterećenjima. Ne treba nam poresko izjednačavanje uopšte u onom što država zahvata, oporezuje i oduzima nam, ostavljajući nam sve manje za trošenje.
Izjednačite vi kao država poreske obveznike pred zakonom, izjednačite poreske obveznike pred sudom, na konkursima kada se zapošljavaju, kada se upisuju u škole i na fakultete, kada delite subvencije, kada dajete kredite po ovlašćenim uslovima, i to subvencije, na primer, koje se finansiraju iz tog istog budžeta koji pune ovi građani koje izjednačavate po poreskom opterećenju.
Osnovni budžetski princip, da uzmete od svih jednako, 80 % osnovica za sve prihode, a da dajete samo nekima, nije nepoznato, ali je kod nas i suviše često definisano da se daje onima koji znaju lepo da se zahvale za taj povlašćeni pristup.
Neki materijalno odužujući se, neki partijskom lojalnošću, a neki u svojoj nadi skloni da veruju u prazna obećanja, odužuju se glasanjem na izborima, kasno uviđajući svoju zabludu.
Još jedno pitanje koje otvara ovako zakonsko rešenje da li ste svesni da će ovakvo povećanje poreske osnovice stvoriti kod veštih računovođa potrebu i mogućnost da, ostajući u okvirima zakona, ono svoje kreativno tumačenje propisa, ciljno i svesno, usmere na neprikazivanje dobiti da bi izbegli ovako visoke poreske obaveze.
Do čega će to dovesti? Onaj ko ne prikaže dobit, znači ne nezakonitim nego veštim, kreativnim i agresivnim tumačenjem finansijskih propisa računovodstvenih standarda i knjiženjem će, po vašem shvatanju, oštetiti državu, državu koju predstavljate vi.
Vi ćete onda, nazivajući to odgovornom državom, ulagati sve više sredstava da jačate poreski aparat koji će se truditi da to otkriva, to da otkriva to je trajno stanje koje košta i ne znači isto što i otkrije i spreči zloupotrebe, sa druge strane sve više pare trošeći da sebi obezbedite prihode, što radite i na ovaj način.
Vi ćete verovati da je to u interesu svih, pa postavljam pitanje koliko vredi država u kojoj su poreske utaje dostigle na desetine milijardi dinara po vašem priznanju?
Osnovno pitanje koje postavljam – koja je korist od ovog zakona u kojem izjednačavanje u nemaštini i poreskih obveznika i države u međusobnom prikrivanju poreske osnovice i utaje poreza, od koje ćemo štetu imati mi danas direktno, a vi, nadam se, što skorije na nekim skorim izborima, takođe, direktno.