Dame i gospodo, pa budžet je najznačajniji pravni ekonomski akt koji može da se donese u jednoj fiskalnoj godini, ali budžet je i najznačajnije političko pitanje koje može da se otvori u jednoj Skupštini.
Kada poslanici iz opozicije, konkretno moj prethodnik danas govori o budžetu Republike Srbije i sredstvima koja se izdvajaju za AP, ona treba da zna da su transferi koji odlaze iz budžeta Republike Srbije 5,46% ukupnih prihoda i kažem 5,46% ukupnih prihoda, ne govorim ukupnih rashoda zato što mora da se shvati koliki je problem u budžetu Republike Srbije, ne ove Vlade, nego u svim budžetima. 92,46% ukupnih prihoda, znači svega što se proizvede u Republici Srbiji odlazi za gotovo fiksne rashode.
To su toliki rashodi da Vlada Srbije nema mogućnost da na njih utiče, to su rashodi za zaposlene od 24,02% ukupnih prihoda, to su subvencije koje se daju za penzije i vojne penzionere koje iznose preko 20%. Tu su subvencije, tu su obaveze, tu je glavnica. Ako sagledate to onda shvatite da mi danas u ovoj Skupštini raspravljamo suštinski o 516 miliona evra. U toj konstalaciji i tom odnosu nemoguće je izdvajati više zato što država Srbija u ovom trenutku ne postiže bolje rezultate nego što može. Ti rezultati su nesporno najbolji, kao nikada u istoriji Srbije, ako imate rast društvenog bruto proizvoda koji je 0,8%, ako imate pad nivoa nezaposlenosti, ako imate stabilnu i fiksnu inflaciju koja je oko 2%, onda to govori o snazi makroekonomskih parametara i snazi jedne ekonomije.
Jedan od tih parametara možete uvek vrlo lako da promenite, možete da podignete nivo društvenih proizvoda, da smanjite nivo nezaposlenosti, ali kada vam tri ključna parametra rastu, onda to govori o merama koje čini Vlada Republike Srbije.