Dame i gospodo narodni poslanici, Srpska pravoslavna crkva ima veoma dobro i brižljivo evidentiranu imovinu koja je svojevremeno nacionalizovana i oduzeta. Što se tiče restitucije, sa te strane nema nikakvog problema. Međutim, imovina Srpske pravoslavne crkve je bila prvenstveno na udaru tadašnjih komunističkih vlasti iz nekoliko razloga. Jedan od tih razloga je podanički mentalitet tadašnjih srpskih političara, koji su, da bi se dodvorili tom režimu, prvenstveno vršili oduzimanje imovine Srpske pravoslavne crkve.
Imovina drugih verskih zajednica manje je bila na udaru, jer su tadašnji srpski političari zazirali od toga da taknu tu imovinu plašeći se da im se ne pripiše i ne zalepi etiketa velikosrpskog nacionalizma, a to je tada bio najveći greh, bar partijski. Plašeći se svega toga, a znajući da i kada se odlepi etiketa srpskog nacionalizma ostaje fleka koja im stavlja tačku na političku, a bogami i na partijsku karijeru, iz tih razloga nisu se doticali eksproprijacije imovine drugih verskih zajednica.
Dakle, imovina SPC bila je prvenstveno pod tim udarom. Neki političari tog vremena su gradili svoju političku karijeru na blaćenju ugleda Srpske pravoslavne crkve, odnosno sveštenstva i monaštva. Tako je npr. jedan u to doba obestan komunistički agent, danas visoki funkcioner DS-a, i to samog centra, da bi se dodvorio tadašnjim komunističkim vlastima, negde pedesetih - šezdesetih godina, u Merdarima nekog nesrećnog popa jahao, gotovo dok ga sa dušom nije rastavio.
Sada, molim vas, kako je moguće izvršiti tu restituciju? Dakle, nije u pitanju samo oduzeta imovina, već i oduzet autoritet Srpske pravoslavne crkve.
Da li postoji način da se i tu izvrši kakva restitucija? To treba svako da se zapita, a svakako i Ministarstvo, kao i na koji način izvršiti restituciju.
Sa druge strane, ima li veće ironije nego kada se sada te dase, odnosno jahači sa rodea u Merdarima prodaju za velike, istaknute dušebrižnike SPC, ili za velike demokrate ili borce za ljudska prava i slobode?
Ima mnogo takvih slučajeva. Pre neki dan, kada smo mi poslanici Srpske radikalne stranke obilazili srpske škole na Kosovu, iskreno sam se začudio otkuda granica Kosova već kod same Raške. Neko mi je objasnio da je ta granica došla tako što je tadašnji izlapeli srpski političar iz tog vremena, Petar Stambolić, da bi izgradio političku karijeru, a možda i zbog tazbinskih odnosa i veza, otuđio, odnosno pripisao ogromnu srpsku teritoriju, a to je po dubini oko 66 km od Raške pa do Kosovske Mitrovice, i ubacio je u današnje okupacione granice Kosova i Metohije. Dakle, nije u pitanju samo to što je predao srpske manastire, crkvene posede, već i ogromnu srpsku teritoriju.
Ima takvih političara. Takve su dodvorice nekada bili političari sa partijske scene, sa partijske pozornice komunističke partije tadašnje Jugoslavije, odnosno Srbije, a danas ih ima i gorih.
Dakle, restituciju je potrebno izvršiti ne samo kada su u pitanju crkveni posedi već i druga imovina. Tu pre svega mislim na mnoge eksponate Srpske pravoslavne crkve, koji su iz manastirskih riznica pokupljeni i predati, navodno, nekim muzejima, a nekima se od tada gubi svaki trag. Po svojoj prilici, nalaze se u privatnim kolekcijama nekih pojedinaca. Dakle, potrebno je izvršiti restituciju i tog oblika imovine, odnosno tih eksponata koji su uzeti iz riznica SPC-a.