Dame i gospodo, u skladu sa principijalnim stavom Srpske radikalne stranke da visinu raznih kazni i poreza treba primeriti društvenom stanju, platežnoj moći privrede i stanovništva, predložili smo da se iznos kazni smanji sa 50.000 na 20.000, odnosno sa 30.000 na 10.000.
Iskoristiću vreme Poslaničke grupe SRS koje imam na raspolaganju da kažem još nekoliko reči uopšte o stanju stanovništva u Srbiji. Podsećam još jednom na fakat da su stranke koje Srbijom vladaju poslednjih devet godina pre 5. oktobra 2000. godine u nizu datih obećanja tvrdile i da imaju demografsku strategiju koja će kad oni preuzmu vlast obezbediti opšte poboljšanje stanja Srbije, pre svega smanjiti mortalitet i povećati natalitet.
Navešću neke podatke koji su najbolji pokazatelj rezultata koje su te stranke ostvarile. U 2008. godini u Srbiji je umrlo 33.628 ljudi više nego što je rođeno. To znači da je Srbija u prošloj godini ostala bez jednog grada veličine Zaječara. Poređenja radi, 1998. godine, a znate da je to bila i ratna godina, broj umrlih u Srbiji je bio za 23.046 veći od broja rođenih. Praktično, broj umrlih u odnosu na broj rođenih je za ovih devet godina vaše vlasti povećan za 45%. U 1998. godini u Srbiji je umrlo 99.376 stanovnika, a u prošloj godini 102.711. U 1998. godini novorođenih je bilo 76.330, a prošle godine 69.083, znači, sedam hiljada dece manje.
Ako poredimo 2005. sa 1990. godinom, dobijamo podatak da se broj novorođenih smanjio za 1/5, više od 20%, dok se broj umrlih povećao za 24,9%. U Evropi je jedino u Bugarskoj i Mađarskoj smrtnost veća u odnosu na rađanje nego u Republici Srbiji.
Prosečna starost stanovnika Srbija je 41 godina. Po tome spadamo među deset najstarijih nacija u svetu i prema nekim stručnim kriterijumima nalazimo se u stadijumu duboke demografske starosti. Taj stadijum bi poprimio razmere demografske katastrofe da se nisu dogodile nasilne migracije stanovništva od 1991. godine do 2001. godine, kada se dogodio priliv od oko 700.000 Srba koji su proterani iz Hrvatske i Bosne i Hercegovine.
U Knjaževcu, Svrljigu, Gadžinom Hanu, Crnoj Travi, Babušnici prosečna starost stanovništva iznosi 47 godina. Smatram da ovom podatku nikakav komentar nije potreban.
Čak je i u Beogradu, u kome se nalaze dva najveća porodilišta u Srbiji, prošle godine bilo više umrlih nego rođenih za 2%.
Broj starijih od 65 godina je veći od broja mlađih od 15 godina. Ta razlika će se, sva istraživanja pokazuju, stalno povećavati, na štetu mladih.
Prošle godine, od ukupno 165 opština u Srbiji samo u osam opština bilo je više rođenih nego umrlih. Te opštine su Zemun, Novi Sad, Bujanovac, Vranje, Preševo, Sjenica itd. Od tih sedam opština, u pet je prirodni priraštaj bio izuzetno nizak. Jedino u Preševu, Novom Pazaru i Tutinu priraštaj, natalitet stanovništva u odnosu na mortalitet je bio na nekom zadovoljavajućem nivou.
Prošle godine u 1.346 naselja u Srbiji nije rođeno nijedno dete.
Sledeći podatak koji treba da nas zabrine jeste činjenica da u Vojvodini imamo 25.000 napuštenih kuća.
Sledeće, po pretposlednjem popisu stanovništva 1981. godine 9,9% stanovništva Srbije činila su deca mlađa deca od sedam godina. Po popisu stanovništva koji je bio 2002. godine taj broj se smanjio skoro za trećinu i iznosi 6,6%. Tek svaki četvrti stanovnik Srbije je mlađi od 19 godina. Poređenja radi, bez ikakve zle namere, ističem podatak da 54% stanovništva Kosova i Metohije čine mlađi od 19 godina.
Ono što dodatno zabrinjava jeste činjenica da je u Srbiji procesom starenja više zahvaćeno žensko nego muško stanovništvo. Posebno je primetno opadanje broja žena koje se nalaze u najboljem životnom i biološkom dobu, dobu za rađanje, to je između 24 i 35 godina.
Kao logičnu posledicu jednog opšteg stanja u društvu, jednog opšteg moralnog sunovrata, jednog opšteg društvenog beznađa imamo isto tako činjenicu da je u Srbiji sve manje brakova, a sve više razvoda. U 1998. godini na sto sklopljenih brakova bilo je 18 razvoda, a prošle godine na sto sklopljenih brakova čak 22 razvoda. Blizu smo granice kada će se svaki četvrti brak u Srbiji završavati razvodom. Nažalost, i u brakovima koji opstaju rađa se sve manje dece. Na svaki brak u Srbiji, statistički gledano, dolazi 0,88% dece. Praktično, nemamo ni jedno rođeno dete u jednom braku u Srbiji.
Kao posledicu opšteg stanja u društvu imamo činjenicu da se svake godine u Srbiji izvrši nekoliko desetina hiljada abortusa. Zvanični podatak kaže da je prošle godine u državnim zdravstvenim ustanovama izvršeno 19.000 pobačaja, a procene govore da je broj pobačaja koji su izvršeni u privatnim klinikama najmanje dva puta veći. Ako tome dodate pobačaje koji su izvršeni iz zdravstvenih razloga, pobačaje koji su urađeni negde na divlje, dobijete podatak od najmanje 60.000 Srba i ostalih građana Srbije koji su ubijeni pre rođenja. Poređenja radi, u ratovima koji su vođeni od 1991. do 1999. godine, prema grubim podacima, poginulo je 45.000 ljudi; znači, 15.000 manje nego što ih je samo za godinu ubijeno izvršenim abortusima.
Ovu sumornu demografsku sliku upotpunjuju i podaci o broju Srba i stanovnika Srbije koji život završe nasilnom smrću. Samo prošle godine u saobraćajnim i drugim nesrećama, u samoubistvima itd. nastradalo je 3.692 građana Srbije; od toga, 1.500 ljudi je prošle godine u Srbiji izvršilo samoubistvo. To znači da svakog dana u saobraćajnim nesrećama u Srbiji strada troje, a samoubistvo izvrši četvoro ljudi.
Demografska politika vladajućih stranaka u Srbiji ogleda se i u odnosu prema trudnicama i deci. Skrećem pažnju na jedan podatak o kojem smo dosta govorili prilikom rasprave o budžetu i rebalansu budžeta, a to je da se stalno smanjuju budžetska sredstva za trudnice i decu.
Takođe, imamo jednu pojavu o kojoj se ovde više puta govorilo, da je danas u Srbiji nemoguća misija da trudnica nađe posao, da nađe stalno zaposlenje. Čak su se pojavljivali u novinama podaci i oglasi, ispovesti trudnica, ispovesti mladih devojaka i žena koje su uslovljavane da potpišu pismenu izjavu da u slučaju da dobiju posao u naredne tri ili pet godina neće rađati.
Ukoliko prirodni priraštaj ostane na ovom nivou, a ne dođe do nekog većeg migracionog talasa ka Srbiji, a nadam se da do njega neće doći jer on nažalost može da dođe samo iz Crne Gore i Republike Srpske, za 40 godina broj stanovnika Srbije će se smanjiti za 1.500.000, što je više od jedne petine.
Srbi su jedini narod na Balkanskom poluostrvu, ovo je zvanični statistički podatak, koji je danas malobrojniji nego na početku dvadesetog veka! Nemački geograf Alojz Fišer je uradio jednu analizu brojnosti balkanskih naroda u poslednjih sto godina i u njoj imate sledeće podatke: turski narod se brojčano uvećao za 400%, albanski za 700%, rumunski za 45%, bugarski za 38%, grčki za 35% itd., jedino je Srba sve manje.
Nažalost, situacija će se dramatično pogoršati. Tome će posebno doprineti prijem Srbije u EU. Evo zbog čega – zbog toga što će, pretpostavljam, desetine, a moguće i stotine hiljada građana Srbije, posebno mladih i obrazovanih ljudi, zavedenih pričama o boljem životu, iskoristiti tu priliku da putuju bez viza i pasoša i trajno napustiti Srbiju. Imamo dva podatka koja ukazuju na opravdanost ove moje zabrinutosti. Kaže – nakon prijema u EU, Bugarska je ostala skoro bez milion stanovnika, dok je Rumuniju napustilo tri miliona ljudi. Većina njih je, naravno, otišla privremeno, kao što, već znate, odlaze naši ljudi u inostranstvo, kažu – idem na nekoliko godina da zaradim za sebe i za decu, a svi oni tamo ostanu trajno.
Još jednom ću predložiti, daću neke ideje, izneću neke predloge šta bi država mogla da učini da se ovo dramatično demografsko stanje poboljša, da se ovaj porazni i pogubni trend zaustavi. Prvo, da se osnuje jedan državni fond za obnavljanje stanovništva u koji bi se izdvajao određeni procenat finansijskih transakcija koje se izvrše na teritoriji Srbije. Zatim, da se starosna granica za odlazak žena u penziju koje rode prvo dete smanji za jednu godinu, za drugo dete dve godine, za treće dete tri godine, za četvrto dete pet godina. Zatim, da se ženama koje rode petoro dece dodeli nacionalna penzija u visini jedne prosečne plate u Srbiji i da se tim ženama koje rode petoro dece a nemaju rešeno stambeno pitanje dodeli stan.
Sledeće, da se otkupe i mladim bračnim parovima podele besplatno napuštena seoska imanja, pod uslovom da se obavežu da će, ukoliko budu biološki sposobni, da rode dvoje ili troje dece. Ponavljam ovaj podatak o 25.000 napuštenih kuća u Vojvodini i najmanje oko 40.000 napuštenih kuća u ostalim delovima Srbije.
Zatim, da se donese jedan stimulativni zakon o zapošljavanju trudnica koji bi omogućio da sve trudnice koje nisu na stalnom radu, koje nemaju stalno radno mesto, a koje žele da se zaposle, dobiju posao. Sledeće, da se porodiljsko odsustvo za prvo dete produži sa tri meseca (zaista je sramota da porodilje imaju samo tri meseca bolovanje, tri meseca odsustva), da se to sa tri meseca produži na 12 meseci, za drugo dete na 18 meseci, za treće dete na 24 meseca. Znam da je to teško, da je to veliki namet na vilajet, veliki teret za državni budžet, međutim, ovde biramo između državnog budžeta i opstanka nacije.
Sledeće je da se pooštre uslovi pod kojima trudnice mogu da izvrše abortus, da se povećaju izdvajanja za zdravstvenu zaštitu, vaspitanje i obrazovanje dece i da se donese jedan zaista kvalitetan, sveobuhvatni državni program za besplatno lečenje neplodnosti. Samo u slučaju da ove i slične mere budu usvojene, mi ćemo moći da sledeće popise stanovništva, 2011, 2021, 2031. godine, dočekujemo spokojniji nego sada.